Orędzie Leona XIV na Dzień Migranta i Uchodźcy: misjonarze nadziei

Jubileusz Migrantów i Świata Misyjnego

Na wstępie Leon XIV przypomina, że w tym roku z woli papieża Franciszka obchody tego Dnia będą połączone z Jubileuszem Migrantów i Świata Misyjnego, który wyznaczono na 4 i 5 października. „Stwarza to okazję do refleksji nad związkiem pomiędzy nadzieją, migracja a misją” – pisze Ojciec Święty.

Budzić nadzieję na przyszłość

Papież przypomina o wojnach i innych dramatycznych okolicznościach, które zmuszają dziś ludzi do opuszczenia swej ojczyzny. „W obliczu teorii globalnej zagłady i przerażających scenariuszy, ważne jest, aby w sercach większości wzrosła nadzieja na przyszłość godną wszystkich ludzi. Taka przyszłość – pisze Papież – jest istotną częścią Bożego planu wobec ludzkości i pozostałego stworzenia”.

Świadkowie nadziei

Zdaniem Papieża świadkami takiej nadziei jest dziś wielu migrantów, uchodźców i przesiedleńców. Przeżywają ją w codzienności poprzez zaufanie Bogu i znoszenie przeciwności losu w oczekiwaniu na lepszą przyszłość.

Jak lud Izraela w drodze

Ojciec Święty zauważa, że odnawia się w nich doświadczenie wędrówki ludu Izraela, który zmagał się niebezpieczeństwami, ufając opiece Pana: „Bo On sam cię wyzwoli z sideł myśliwego i od słowa niosącego zgubę. Okryje cię swoimi piórami, pod Jego skrzydła się schronisz; wierność Jego jest puklerzem i tarczą. Nie ulękniesz się strachu nocnego ani strzały za dnia lecącej, ani zarazy skradającej się w mroku, ani moru niszczącego w południe” (Ps 91, 3-6).

Ku ojczyźnie niebieskiej

Leon XIV podkreśla, że migranci i uchodźcy przypominają Kościołowi o jego pielgrzymim wymiarze, dążeniu do osiągnięcia ostatecznej ojczyzny. „Za każdym razem, gdy Kościół ulega pokusie „osiedlenia się” i przestaje być civitas peregrina – ludem Bożym pielgrzymującym ku ojczyźnie niebieskiej (por. Augustyn, O Państwie Bożym, Księga XIV-XVI), przestaje być ‘w świecie’ i staje się ‘ze świata’ (por. J 15, 19)”.

Misja katolickich migrantów

Papież wskazuje też na szczególną misję katolickich migrantów i uchodźców. „Dzięki swojemu duchowemu entuzjazmowi i żywotności – pisze Leon XIV - mogą się oni bowiem przyczynić do ożywienia skostniałych i ociężałych wspólnot kościelnych, w których groźnie poszerza się pustynia duchowa. Ich obecność należy zatem uznać i docenić jako prawdziwe błogosławieństwo Boże, okazję do otwarcia się na łaskę Boga, który daje nową energię i nadzieję swojemu Kościołowi”.

Pod opieką Maryi

Na zakończenie Orędzia Ojciec Święty zawierza wszystkich migrantów oraz tych, którzy im towarzyszą, opiece Maryi Panny, Pocieszycielki Migrantów, „aby zachowała w ich sercach nadzieję i wspierała ich w wysiłkach na rzecz budowania świata, który będzie coraz bardziej przypominał królestwo Boże, prawdziwą Ojczyznę, która czeka na nas u kresu naszej podróży”.