Katecheza Benedykta XVI o Bożym Narodzeniu z 22 grudnia 2010
Charakterystycznym znakiem okresu Bożego Narodzenia jest żłóbek. Także na Placu św. Piotra, zgodnie ze zwyczajem, jest już niemal gotowy i symbolicznie skierowany jest ku Rzymowi i całemu światu, przedstawiając piękno Tajemnicy Boga, który stał się człowiekiem i zamieszkał między nami (por. J 1,14). Żłóbek wyraża nasze oczekiwanie, że Bóg zbliża się do nas, że zbliża się do nas Jezus, ale także nasze dziękczynienie wobec Tego, który zechciał dzielić naszą ludzką kondycję w ubóstwie i prostocie. Życzę, aby pozostała żywa, co więcej - aby na nowo odkryć tradycję budowania żłóbków w domach, w miejscach pracy i spotkań. Oby to prawdziwe świadectwo wiary chrześcijańskiej mogło być także dziś dla wszystkich ludzi dobrej woli wymowną ikoną nieskończonej miłości Ojca do nas wszystkich. Oby serca dzieci i dorosłych mogły nadal się zdumiewać przed nią.
Drodzy bracia i siostry, niech Maryja Panna i św. Józef pomagają nam przeżywać Tajemnicę Bożego Narodzenia na nowo z wdzięcznością wobec Pana. Pośród szaleńczych działań naszych dni niech ten czas da nam trochę spokoju i radości i pozwoli nam namacalnie doświadczyć dobroci naszego Boga, który staje się Dzieckiem, aby nas zbawić oraz niech nam da nową odwagą i nowe światło na naszą drogę. Tego wam życzę na święte i szczęśliwe Boże Narodzenie: kieruję te słowa z miłością do was tu obecnych, waszych rodzin, zwłaszcza chorych i cierpiących, a także do waszych wspólnot i wszystkich wam bliskich.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.