Był prawie wszędzie...
Sto dwie pielgrzymki Jana Pawła II pozostaną niezwykłym rekordem w każdym wymiarze, ale Papież podróżuje po świecie, pokazując wielką różnorodność Kościoła i czyniąc ze swej posługi niejako "żywy atlas" historii ostatniego ćwierćwiecza minionego stulecia, które przemieniło świat. Wędrując z Janem Pawłem II szlakiem jego duszpasterskich wizyt, ujrzymy, jak bardzo zmienił się świat, w którym żyjemy.
Pielgrzymki ostatniej dekady XX wieku stawały się dla Polaków swoistymi rekolekcjami i narodowym świętem, były też doskonałą okazją do pokazania Polski i zachodzących w niej zmian całemu światu, ale za każdym razem zostawały w naszych uszach i sercach wyraźne wskazania, jak żyć i ku czemu dążyć. Niemniej, choć Polska to umiłowany i dla Ojca Świętego szczególny kraj, to jednak całość pielgrzymowania Papieża Polaka pokazuje, że jesteśmy jedynie fragmentem wielkiej mozaiki Kościoła powszechnego i całego chrześcijańskiego świata.
fot. Archiwum PAP
Jan Paweł II na ulicach Warszawy podczas pierwszej pielgrzymki do ojczyzny w 1979 r.
Na drodze do jedności
Trudno wskazać, który z momentów papieskich pielgrzymek może uchodzić za przełomowy w kontaktach z chrześcijanami innych wyznań. Niemal każda podróż apostolska ma w swoim programie ekumeniczny akcent. Czasem jest to fragment papieskiego przemówienia, a najczęściej spotkanie z hierarchami innych wyznań danego kraju.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Kard. Parolin apeluje o darowanie długów zaciągniętych przez najuboższe państwa
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Papież do Ukraińców po 1000 dniach wojny: Ufam, że ostatnie słowo będzie należało do Boga
Systematyczne niszczenie ormiańskiego dziedzictwa kulturowego i religijnego...
Papież do młodych: nie dajcie sobie odebrać nadziei, budujcie ją na Jezusie
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Franciszek: kwestia ochrony życia musi być traktowana integralnie
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.
