Przemówienie Jan Paweł II podczas spotkania z kierownictwem Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego w Sofii

4. Poruszając to zagadnienie musimy zwrócić uwagę na konkretny przykład jedności, jaki w pierwszym tysiącleciu dali nam święci bracia Cyryl i Metody, których żywą pamięć i głęboką spuściznę zachowuje Wasz kraj. Ich świadectwo jest znaczące także dla tych, którzy na płaszczyźnie politycznej angażują się w proces zjednoczenia Europy. Kontynent europejski w poszukiwaniu swej tożsamości nie może bowiem nie powrócić do korzeni chrześcijańskich. Cała Europa, wschodnia i zachodnia, oczekuje wspólnego zaangażowania się katolików i prawosławnych w obronie pokoju i sprawiedliwości, praw człowieka i kultury życia.

Przykład świętych Cyryla i Metodego jest szczególnie wymowny dla jedności chrześcijan w jedynym Kościele Chrystusowym. Posłani na Wschód Europy przez Patriarchę Konstantynopola, aby zanieść prawdziwą wiarę ludom słowiańskim w ich ojczystym języku, w obliczu przeszkód stawianych ich przedsięwzięciu przez przyległe diecezje zachodnie, które uważały się za odpowiedzialne za zaniesienie Krzyża Chrystusowego do krajów słowiańskich, przybyli oni do papieża, aby potwierdził prawdziwość ich misji (por. encyklika "Slavorum apostoli", 5).

Dlatego są oni dla nas "jakby ogniwem łączącym, jakby duchowym pomostem między nurtem tradycji wschodniej i zachodniej, które łączą się razem w jedną wielką tradycję Kościoła powszechnego. Są oni dla nas mistrzami a zarazem patronami wysiłku ekumenicznego siostrzanych Kościołów Wschodu i Zachodu na rzecz przywrócenia na drodze dialogu i modlitwy widzialnej jedności w doskonałej i całkowitej wspólnocie - «jedności, która nie jest ani wchłonięciem ani fuzją». Jedność jest spotkaniem w prawdzie i w miłości, które są darem Ducha Świętego" (tamże, 27).

5. Podczas tego naszego spotkania miło jest mi przywołać liczne kontakty między Kościołem katolickim a Bułgarskim Kościołem Prawosławnym, zapoczątkowane wraz z Soborem Watykańskim II, na który wysłał on swoich obserwatorów. Ufam, że tego rodzaju bezpośrednie kontakty, na szczęście umacniające się w ostatnich latach, wpłyną pozytywnie także na dialog teologiczny, w który zaangażowani są prawosławni i katolicy w ramach Międzynarodowe Komisji Mieszanej.

Właśnie z myślą o lepszym wzajemnym poznaniu się oraz o ożywieniu wzajemnej miłości i braterskiej współpracy z radością ofiaruję Waszej bułgarskiej wspólnocie prawosławnej w Rzymie do użytku publicznego kościół świętych Wincentego i Anastazego przy Fontanna di Trevi, zgodnie z trybem, który winny ustalić nasze delegacje.

Poinformowano mnie następnie, że V Sobór Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego w grudniu ubiegłego roku przywrócił metropolię Sylistrii, starożytne Durostorum. Z tego regionu pochodził młody żołnierz Dasjusz, którego 1700. rocznicę męczeństwa obchodzimy w tym roku. Chętnie godząc się na przedstawione mi pragnienie, dzięki wielkodusznej gotowości archidiecezji Ancona-Osino, z radością przywiozłem z sobą sławną relikwię tego świętego jako dar dla Waszego Kościoła.

6. Chciałbym wreszcie wyrazić Waszej Świątobliwości i wszystkim biskupom Jego Kościoła moją żywą wdzięczność za zgotowane mi przyjęcie. Jestem nim głęboko poruszony. Z braterską miłością zapewniam o mojej ustawicznej modlitwie, aby Pan pozwolił Bułgarskiemu Kościołowi Prawosławnemu odważnie pełnić, wraz z Kościołem katolickim, misję ewangelizacji, która mu powierzył w tym kraju.

Niech Bóg błogosławi wysiłkom Waszej Świątobliwości, Metropolitów i Biskupów, duchowieństwa, zakonników i zakonnic, sprawiając, aby apostolskie wysiłki każdego z was przyniosły obfite żniwa duchowe.

Niechaj Najświętsza Maryja Panna, czczona z miłością przez wiernych Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego, czuwa nad Waszym Kościołem i strzeże go dzisiaj i zawsze.

Chrystus zmartwychwstał!