Homilia wygłoszona przez papieża Jana Pawła II na placu Matki Ojczyzny w Astanie

4. Najdrożsi, ojczyzną ludzkości jest Królestwo Boże! Jest bardzo wymowne, że rozważamy tę prawdę właśnie tutaj, na placu, który nosi nazwę Matki Ojczyzny, przed tym pomnikiem, który symbolicznie ją przedstawia. Jak naucza Sobór Watykański II, istnieje związek między historią ludzką a Królestwem Bożym, między różnymi etapami postępu społecznego a ostatecznym celem, do którego wezwana jest ludzkość z wolnej inicjatywy Boga (por. "Gaudium et spes", 33-39).

Dziesiąta rocznica niezależności Kazachstanu, którą w tym roku obchodzicie, każe nam spojrzeć na sprawy w tej perspektywie. Jaki związek istnieje między tą ziemską ojczyzną z jej wartościami i celami a ojczyzną niebieską, do której powołana jest cała ludzkość, przezwyciężając wszelką niesprawiedliwość i konflikty? Odpowiedź Soboru jest jasna: "Należy starannie odróżniać postęp ziemski od wzrostu Królestwa Chrystusowego", lecz "dla Królestwa Bożego nie jest obojętne, jak dalece postęp ten może przyczynić się do lepszego urządzeni społeczności ludzkiej" (tamże, 39).

5. Chrześcijanie są zarówno mieszkańcami tego świata jak i obywatelami Królestwa niebieskiego. Bez zastrzeżeń angażują się w budowanie społeczności ziemskiej, lecz są zwróceni ku dobrom wiecznym, jakby przeglądając się w wyższym, transcendentnym wzorcu, aby go coraz lepiej i skuteczniej realizować w codziennym życiu. Chrześcijaństwo nie jest alienacją ziemskiego zaangażowania. Jeżeli czasem w poszczególnych sytuacjach ma się takie wrażenie, to dlatego, że wielu chrześcijan nie żyje tak, jak powinno.

W rzeczywistości prawdziwe chrześcijaństwo jest dla społeczeństwa jak zaczyn: powoduje jego wzrost i dojrzewanie w płaszczyźnie ludzkiej i otwiera je na transcendentny wymiar Królestwa Chrystusa, które jest spełnieniem nowego człowieczeństwa. Ten duchowy realizm czerpie siłę z modlitwy, jak przed chwilą przypomniało drugie Czytanie. I podczas tej celebracji chcemy się modlić za Kazachstan i jego mieszkańców, ażeby ten wielki kraju, z jego różnorodnością etniczną, kulturalną i religijną umacniał się w sprawiedliwości, solidarności i pokoju. Niech czyni postępy dzięki współpracy chrześcijan i muzułmanów codziennie zaangażowanych ręka w rękę w pokornym wysiłku pełnienia woli Bożej.