Papież w diecezji św. Metodego

«Dzisiejszy dzień – kontynuował Biskup – zapisze się złotymi zgłoskami w naszej narodowej i kościelnej historii. Ta radość przybywa do nas ponownie z Wiecznego Miasta i z Krakowa, tak jak przybyła tutaj przed 764 laty wraz z bł. Salomeą, księżną krakowską, która wspólnie ze swoim mężem Kolomanem podarowała Djakovo i okolice biskupowi bośniackiemu.»

Obecny biskup djakovacko-srijemski nie mógł oczywiście nie wspomnieć o cierpieniach, jakie dotknęły tę diecezję w minionym dziesięcioleciu, o bezmyślnej brutalnej wojnie, w której ginęli niewinni, a miasta i wsie były niszczone, kościoły wysadzane w powietrze, rozpadały się domy, gospodarstwa, szkoły i szpitale. Prawdziwym symbolem tych cierpień stał się doszczętnie zrujnowanyVukovar. Przypomnieniem martyrologii miasta był przyniesiony na Liturgię krzyż z Vukovaru.

W kontekście słów o wojnie, optymizmem może napawać liczny udział we Mszy św. przedstawicieli różnych narodowości i religii. Na Liturgię z Papieżem przybyli m.in. przedstawiciele Serbskiego Kościoła Prawosławnego z metropolitą zagrzebsko-ljubljańskim i całych Włoch, Jovanem na czele.

Ojciec Święty rozpoczął swoją homilię od cytatu z Listu św. Pawła do Efezjan: «Zaklinam Was, abyście żyli w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani», i skierował w ten sposób uwagę słuchaczy na istotę powołania chrześcijańskiego, czyli życie w świętości. Świętość zaś, wedle Papieża, należy realizować już tutaj na ziemi, w każdym okresie życia: w wiośnie młodości, pośród lata wieku dojrzałego i w zimie starości, a także na końcu, w momencie śmierci, w ostatnim oczyszczeniu, które przygotowała dla nas miłość Boża. Trzeba mieć świadomość, że także teraz, na początku trzeciego tysiąclecia Bóg wzywa swoich wiernych, a w szczególny sposób osoby duchowne, do odnowienia misjonarskiego zapału. Misje nie są jakimś «dodatkiem» do chrześcijańskiego wezwania. Przeciwnie, chrześcijaństwo jest misyjne z samej swojej istoty, jest wezwaniem do apostołowania.

Nawiązując do kończącego się Synodu diecezji djakovacko-srijemskiej Jan Paweł II przywołał datę 7 czerwca 879 roku, kiedy to papież Jan VIII przesłał księciu Branimirowi i biskupowi Teodozjuszowi pisma, od których rozpoczynają sie stałe kontakty między państwem chorwackim a Stolicą Apostolską.