Watykan: Przedstawiono adhortację "Sacramentum Caritatis"

Z adoracją wiąże się problem usytuowania tabernakulum. W kościołach, w których nie ma kaplicy Najświętszego Sakramentu, powinno ono znajdować się w ołtarzu głównym. W nowo budowanych kościołach zaś należy przewidzieć kaplicę z Sanctissimum w pobliżu prezbiterium. W każdym przypadku miejsce, gdzie są przechowywane Postacie eucharystyczne, powinno być "łatwo rozpoznawalne przez każdego, kto wchodzi do kościoła" (69).

III. Eucharystia, misterium życia

Papież jest przekonany, że życie chrześcijańskie powinno mieć formę eucharystyczną. Kult chrześcijański bowiem to nic innego jak całkowita ofiara złożona "z własnej osoby w komunii z całym Kościołem" (70). Celebracja eucharystyczna wywiera wpływ na styl życia jej uczestników. Ma to być "życie na sposób dnia Pańskiego", które oznacza "życie w świadomości wyzwolenia przyniesionego przez Chrystusa oraz realizowanie własnej egzystencji jako ofiary składanej Bogu z samego siebie, aby Jego zwycięstwo objawiało się w pełni wszystkim ludziom poprzez postępowanie wewnętrznie odnowione" (72).

Niewolnicy pracy?

Przypominając o obowiązku świętowania niedzieli, Ojciec Święty wskazuje, że życie wiarą jest zagrożone, "jeśli się już nie odczuwa pragnienia uczestniczenia w celebracji eucharystycznej". Zagubienie sensu niedzieli jako dnia Pańskiego jest "symptomem zagubienia autentycznego sensu chrześcijańskiej wolności". Z tego dnia bowiem wypływa "nowy sposób przeżywania czasu, więzi, pracy, życia oraz śmierci". Papież zachęca, aby jego świętowanie nie ograniczało się do Mszy św., ale by towarzyszyły mu spotkania przyjacielskie, formacyjne, pielgrzymki, dzieła charytatywne itd. Przypomina również o tym, że niedzielny obowiązek uczestnictwa w Eucharystii można spełnić już w sobotni wieczór, po pierwszych nieszporach niedzieli.

Niedziela jest również dniem odpoczynku od pracy, dzięki czemu ją relatywizuje. Nie pozwala, aby człowiek stał się "niewolnikiem pracy" i "nie traktował jej w sposób bałwochwalczy" (74), gdyż to nie ona nadaje ostateczny sens życiu.

Duchowość eucharystyczna

W sytuacji bankructwa sposobu życia tak, jakby Boga nie było, Benedykt XVI wskazuje na szczególne znaczenie zrozumienia relacji między Eucharystią a codziennym życiem. Eucharystia "winna zaowocować duchowością, życiem «według Ducha»". Tak rozumiana duchowość eucharystyczna nie ogranicza się do uczestnictwa we Mszy św. i adoracji eucharystycznej, lecz obejmuje całe życie. Jej integralną częścią jest "odnowienie mentalności" (77). W konsekwencji "przeżywając swoje życie, dzień po dniu, jako powołanie, chrześcijanin oddaje się na służbę miłą Bogu".