Ojciec Święty jest przekonany, że jego zakończona w niedzielę wizyta w Beninie rozbudzi zapał ewangelizacyjny Kościoła afrykańskiego.
Wydarzeniu temu papież poświęcił swą katechezę główną podczas dzisiejszej audiencji ogólnej. W auli Pawła VI zgromadziło się około 7 tys. wiernych. Oto tekst papieskiego wystąpienia.
Drodzy Bracia i Siostry,
Wciąż są we mnie żywe wrażenia wywołane niedawną podróżą apostolską do Beninu, na której chciałbym dzisiaj się skupić. Z mego serca płynie spontaniczne dziękczynienie Panu. W swojej opatrzności zechciał On, bym po raz drugi powrócił do Afryki jako Następca Piotra, z okazji sto pięćdziesiątej rocznicy rozpoczęcia ewangelizacji Beninu oraz aby podpisać i wręczyć oficjalnie afrykańskim wspólnotom kościelnym posynodalną adhortację apostolską Africae munus. W tym ważnym dokumencie, po dokonaniu refleksji nad analizą i propozycjami wypływającymi z II Zgromadzenia Specjalnego dla Afryki Synodu Biskupów, które odbyło się w Watykanie w październiku 2009 roku, chciałem dać kilka wskazówek służących działalności duszpasterskiej na wielkim kontynencie afrykańskim. Jednocześnie chciałem oddać hołd i modlić się przy grobie wybitnego syna Beninu i Afryki oraz wielkiego człowieka Kościoła, niezapomnianego kardynała Bernardina Gantina. Jego czcigodna pamięć jest bardziej niż kiedykolwiek żywa w jego ojczyźnie, która uważa go za ojca narodu a także na całym kontynencie.
Pragnę dziś ponowić moje najgłębsze podziękowanie tym, którzy przyczynili się do realizacji mojej pielgrzymki. Przede wszystkim jestem bardzo wdzięczny panu Prezydentowi Republiki, który bardzo uprzejmie mnie powitał, arcybiskupowi Kotonu i innym moim drogim braciom w biskupstwie, którzy z miłością mnie przyjęli. Dziękuję również kapłanom, zakonnikom i zakonnicom, diakonom, katechistom i niezliczonym braciom i siostrom, którzy z tak wielką wiarą i serdecznością towarzyszyli mi w ciągu tych dni łaski. Przeżyliśmy wspólnie wzruszające doświadczenie wiary i odnowionego spotkania z żywym Jezusem Chrystusem, w kontekście 150-lecia ewangelizacji Beninu.
Złożyłem owoce Drugiego Zgromadzenia Specjalnego dla Afryki Synodu Biskupów u stóp Matki Boskiej, czczonej w Beninie szczególnie w bazylice Niepokalanego Poczęcia w Ouidah. Na wzór Maryi, Kościół w Afryce przyjął Dobrą Nowinę Ewangelii pobudzając wiele ludów do wiary. Obecnie wspólnoty chrześcijańskie Afryki - jak podkreślono zarówno w temacie Synodu jak też w motto mojej podróży apostolskiej - są wezwane do odnowienia się w wierze, aby nieustannie, coraz bardziej służyć pojednaniu, sprawiedliwości i pokojowi. Są one zaproszone do pojednania się w swym wnętrzu, aby stać się radosnymi narzędziami Bożego miłosierdzia, każda wnosząc własne bogactwa duchowe i materialne do wspólnego zaangażowania.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.