Jan Paweł II o sakramencie pokuty

Wyniki po zakończeniu tego etapu w załączniku. Ewentualne reklamacje przyjmujemy do soboty 24 kwietnia 2010 do godziny 12.00

1 Kościół to wielki sakrament pojednania – pisze Jan Paweł II. W jaki sposób Kościół pełni tę funkcję. Proszę wymienić trzy aspekty, które o tym świadczą.

Kościół ma misję głoszenia pojednania w świecie.

Po pierwsze, jest Sakramentem poprzez swoje istnienie jako wspólnota pojednana, która reprezentuje w świecie dzieło Chrystusa.

Po drugie, pełni także tę funkcję poprzez swoją posługę głoszenia i wyjaśniania Pisma Świętego – radosnej nowiny pojednania. Pokazuje kolejnym pokoleniom drogi Bożej miłości i wskazuje drogi pojednania w Chrystusie.

Po trzecie, przez siedem sakramentów przypomina i odnawia tajemnicę paschalną Chrystusa. Wszystkie sakramenty są bowiem „źródłem życia dla Kościoła, a w jego rękach narzędziami nawrócenia do Boga i pojednania między ludźmi”.

http://papiez.wiara.pl/doc/379651.Reconciliatio-et-paenitentia/12

2 Kościół ziemski, niebieski i czyśćcowy jest złączony z Chrystusem we współpracy nad jednaniem świata z Bogiem. Proszę wymienić trzy drogi pojednania wskazane przez Jana Pawła II i wyjaśnić, jak na tych drogach następuje pojednanie.

Droga modlitwy. Kościół niebieski z Maryją – Matką Boga, aniołami i świętymi - swoim wstawiennictwem wspiera u Boga tych, którzy jeszcze żyją w świecie i muszą nieustannie się nawracać, powstawać z upadków grzechu.

Droga przepowiadania. Kościół – matka i nauczycielka – pełni posługę jednania wobec ludzi i nie waha się nazywać jednoznacznie zła, głosząc konieczność nawrócenia. To pozostaje w związku z misją Jezusa. Tu szczególnie ważne jest posłannictwo duszpasterzy, którzy powinni dbać o sprowadzenie każdego człowieka na drogę komunii z Bogiem i braćmi.

Droga świadectwa. Jest konsekwencją podwójnej świadomości: Kościół jest prawdziwie święty, ale wciąż potrzebuje oczyszczenia. W świadectwie nie może zabraknąć 2 aspektów: bycia znakiem miłości, którą Chrystus zostawił swoim naśladowcom jako dowodu przynależności do Jego królestwa. Kościół powinien przekładać to na język nowych nawróceń i pojednania wewnątrz i na zewnątrz Kościoła. Przyczynia się w ten sposób do rozszerzania „cywilizacji miłości”.

http://papiez.wiara.pl/doc/379651.Reconciliatio-et-paenitentia/12

3 Kiedy Chrystus ustanowił sakrament pokuty, czyniąc ludzi jego szafarzami? Jan Paweł II wskazuje także, w jaki sposób spowiednicy powinni wypełniać swoje powołanie. Proszę go opisać.

Jezus udziela Ducha Świętego swoim uczniom. Mówi do nich: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane” J 20, 22-23

Spowiednik – szafarz sakramentu pokuty – działa „in persona Christi” Spowiednika winny charakteryzować ludzkie przymioty takie jak: roztropność, dyskrecja, umiejętność rozeznania, stanowczość miarkowana łagodnością i dobrocią.

Powinien być dobrze przygotowany do swej posługi, dokładnie studiując teologię w czasie formacji seminaryjnej. Musi też mieć przygotowanie w zakresie pedagogii, psychologii, metodyki dialogu.

Sam musi prowadzić głębokie życie duchowe, by móc właściwie wskazywać drogę innym.

http://papiez.wiara.pl/doc/379651.Reconciliatio-et-paenitentia/30

4 Jan Paweł II pisze, że sakrament pokuty ma charakter zarówno sądowniczy jak i terapeutyczny. Proszę to wyjaśnić

Sakrament pokuty jest rodzajem procedury sądowej. Postępowanie toczy się jednak bardziej przed trybunałem miłosierdzia niż surowej sprawiedliwości.

Leczniczy, terapeutyczny charakter tego sakramentu wiąże się z tym, że Chrystus często w ewangelii występuje jako lekarz. Leczy to, co w człowieku jest nie tylko błędem, ale także słabością, niemocą, chorobą.

http://papiez.wiara.pl/doc/379651.Reconciliatio-et-paenitentia/32

5 Papież wskazuje trzy typy obrzędów sprawowania sakramentu pokuty i pojednania. Proszę je wymienić, a następnie wskazać, jaka motywacja powinna decydować o wyborze któregoś z nich przez szafarza.

Trzy obrzędy:

Pojednanie jednego penitenta – szafarz może dowartościować najbardziej osobiste aspekty sprawowania sakramentu. W osobistej rozmowie z penitentem pozwala lepiej dostosować się do konkretnej sytuacji penitenta.

Pojednanie większej liczby penitentów wraz z indywidualna, spowiedzią i rozgrzeszeniem – ten typ obrzędu pomaga podkreślić wspólnotowe aspekty sakramentu.

Wybór któregoś z tych dwóch typów obrzędów nie może zależeć od mody czy koniunktury, ale od autentycznego pragnienia dobra wiernych. Musi też pozostać wierny praktyce pokutnej Kościoła.

Pojednanie wielu penitentów z ogólną spowiedzią i rozgrzeszeniem — posiada charakter nadzwyczajny i dlatego nie jest pozostawiona wolnemu wyborowi, lecz korzystanie z niej podlega specjalnym przepisom.

http://papiez.wiara.pl/doc/379651.Reconciliatio-et-paenitentia/35