Jan Paweł II o rodzinie

Tym razem dokumentem źródłowym była adhortacja apostolska "Familiaris consortio" z 22.11. 1981 r.

1. Co oznacza stwierdzenie Jana Pawła II, że mężczyzna i kobieta jako rodzice są „współpracownikami miłości Boga Stworzyciela”?
Bóg, stwarzając człowieka jako mężczyznę i niewiastę, powierzył im zadanie: „bądźcie płodni i rozmnażajcie się”. W ten sposób mężczyzna i kobieta stali się współpracownikami miłości Boga Stworzyciela, ponieważ uczestniczą w procesie powiększania „rodziny” Bożego stworzenia. Poprzez rodzenie przekazują obraz Boga z człowieka na człowieka.
Familiaris consortio nr 28 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/30

2. Jakie są obowiązki mężczyzny i kobiety w rodzinie?
Obowiązki mężczyzny:
• szanować równą godność kobiety
• żyć ze swą żoną „w szczególnej formie przyjaźni osób”
• kochać żonę tak, jak Chrystus kocha Kościół
• zapewnić równy rozwój wszystkim członkom rodziny
• być odpowiedzialnym za poczęte dzieci
• dzielić z żoną obowiązki wychowawcze przez pracę i przez dawanie świadectwa dojrzałego życia chrześcijańskiego
Familiaris consortio nr 25 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/27

Obowiązki kobiety:
• Kobieta powinna przede wszystkim wypełniać zadania rodzinne i macierzyńskie, których wartość koniecznie trzeba uznać w odniesieniu do wszystkich innych zadań publicznych i wszystkich innych zawodów
Familiaris consortio nr 22 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/24

Oboje:
• Obdarowywać sobą współmałżonka i dzieci
• Budować dzień po dniu wraz z dziećmi i innymi członkami rodziny komunię osób, tworząc z rodziny „szkołę bogatszego człowieczeństwa”
• Sprawować swoją władzę rodzicielską jako służbę dobru dzieci i umożliwienie im osiągnięcie odpowiedzialnej wolności
• zachować świadomość daru, jaki otrzymują w dzieciach
• Przezwyciężać podziały w rodzinie, dążąc do tego, „aby wszyscy stanowili jedno”
Familiaris consortio nr 21 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/22

3. Na czym polegają zadania społeczne i polityczne rodziny a także jej rola w Kościele?
Zadania społeczne i polityczne:
• Prokreacja i wychowanie
• Służba społeczna rodzin na rzecz tych, do których nie są w stanie dotrzeć organizacje dobroczynne i opiekuńcze
• Wszelkie przejawy gościnności
• Wyrażanie opinii w formie interwencji politycznej, by struktury państwowe nie tylko nie ograniczały praw i obowiązków rodzin, ale by ich broniły
• Uświadamianie sobie roli twórców „polityki prorodzinnej”
Familiaris consortio nr 44 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/49

Rodzina w Kościele:
• Budowa Królestwa Bożego w dziejach
• Przekazywanie miłości Chrystusa – stawanie się wspólnotą „zbawiającą”
• Aktywny udział w posłannictwie Kościoła – jako wspólnota
wierząca i ewangelizująca
w dialogu z Bogiem
w służbie człowiekowi
Familiaris consortio 49 – 50
http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/53

4. Co to jest „nowe przykazanie miłości” i jak rodzina powinna je realizować?
Papież zwraca uwagę, że życie chrześcijańskie znajduje swoje prawo nie w spisanych kodeksach, ale w osobowym działaniu Ducha Świętego, który ożywia i prowadzi chrześcijanina. Również dla małżonków i rodzin przewodnikiem jest Duch Święty, którego otrzymali w sakramencie małżeństwa. Małżeństwo stawia na nowo przed małżonkami prawo ewangelicznej miłości. Miłość małżonków – oczyszczona i zbawiona – jest owocem Ducha, który działa w ich sercach, będąc dla nich podstawowym przykazaniem życia moralnego. Domaga się zarazem odpowiedzialnej wolności. "Rodzina chrześcijańska, ożywiona i podtrzymywana nowym przykazaniem miłości, żyje gościnnością, szacunkiem i służbą każdemu człowiekowi, w którym zawsze dostrzega godność osoby i dziecka Bożego" - pisze papież.
Familiaris consortio nr 63-64 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/60

5. Jakie są różnice w duszpasterskim podejściu do małżonków, którzy są w separacji, albo są rozwiedzeni, a nie zawarli nowego związku i takimi, którzy po rozwodzie wstąpili w nowe związki?
Podstawowa różnica polega na tym, że małżonkom, którzy żyją w separacji lub są rozwiedzeni, ale nie zawarli nowego związku, nie ogranicza się prawa do korzystania z sakramentów. Jeżeli jednak po rozwodzie małżonkowie wstępują w nowe związki, nie mogą być dopuszczeni do Komunii świętej i sakramentu pokuty.
Pojednanie w sakramencie pokuty otwierające drogę do sakramentu Eucharystii dostępne jest wyłącznie dla tych, którzy postanawiają żyć w pełnej wstrzemięźliwośći, powstrzymując się od aktów przysługujących tylko małżonkom.
Szacunek względem sakramentu małżeństwa zakazuje również duszpasterzom dokonywania jakichkolwiek aktów kościelnych czy ceremonii względem osób rowiedzionych zawierających kolejne małżeństwo. Duszpasterze mogliby w ten sposób wprowadzać w błąd wiernych co do nierozerwalności ważnie zawartego małżeństwa.
Familiaris consortio nr 83 – 84 http://papiez.wiara.pl/doc/379648.Familiaris-consortio/72