Święte imię Boga nie może usprawiedliwiać nienawiści

Publikujemy tekst papieskiego przemówienia.

Drodzy przyjaciele,

Jestem wdzięczny za waszą dzisiejszą obecność i za możliwość dzielenia się z wami tą chwilą refleksji. W szczególności chciałbym podziękować arcybiskupowi Kairo, arcybiskupowi Wabukala i profesorowi El-Busaidy za ich słowa powitania wypowiedziane w waszym imieniu i waszych wspólnot. Kiedy przybywam, aby odwiedzić katolików jakiegoś Kościoła lokalnego, to zawsze jest dla mnie ważne, aby spotkać się z przywódcami innych wspólnot chrześcijańskich i innych religii. Ufam, że ten czas spędzony razem może być znakiem szacunku Kościoła wobec wyznawców wszystkich religii i umocni już istniejące między nami więzi przyjaźni.

Prawdę powiedziawszy nasze relacje stawiają nas wobec wyzwań; stawiają nam pytania. Jednak dialog ekumeniczny i międzyreligijny nie jest luksusem. Nie jest czymś dodatkowym lub opcjonalnym, ale jest istotny, jest czymś czego nasz świat zraniony konfliktami i podziałami potrzebuje coraz bardziej.

Istotnie przekonania religijne i sposób ich praktykowania wpływają na to, czym jesteśmy i na rozumienie otaczającego nas świata. Są one dla nas źródłem pouczenia, mądrości i solidarności, ubogacając w ten sposób społeczeństwo, w którym żyjemy. Troszcząc się o rozwój duchowy naszych wspólnot, formując umysły i serca do prawdy i do wartości nauczanych przez nasze tradycje religijne stajemy się błogosławieństwem dla wspólnot, w których żyją nasi wierni. W takim jak to społeczeństwie demokratycznym i pluralistycznym, współpraca między przywódcami religijnymi i ich wspólnotami staje się ważną służbą na rzecz dobra wspólnego.

W tym świetle, w coraz bardziej współzależnym świecie, coraz wyraźniej dostrzegana jest potrzeba zrozumienia międzyreligijnego, przyjaźni i współpracy w obronie godności nadanej przez Boga poszczególnym jednostkom i narodom oraz ich prawa do życia w wolności i szczęściu. Promując szacunek dla tej godności i tych praw, religie odgrywają istotną rolę w kształtowaniu sumień, zaszczepieniu w młodych głębokich wartości duchowych swych poszczególnych tradycji i przygotowaniu dobrych obywateli, zdolnych do zaszczepienia w społeczeństwie obywatelskim uczciwości, prawości i światopoglądu dowartościowującego osobę ludzką wobec władzy i zysku materialnego.

Myślę tutaj o znaczeniu naszego wspólnego przekonania, zgodnie z którym Bóg, któremu staramy się służyć, jest Bogiem pokoju. Jego święte imię nigdy nie powinno być wykorzystywane do usprawiedliwiania nienawiści i przemocy. Wiem, że żywa jest w was pamięć o barbarzyńskich zamachach na Westgate Mall, na Garissa University College i w Mandera. Nazbyt często młodzi ludzie są radykalizowani w imię religii, aby siać niezgodę i strach, a także aby wręcz rozdzierać strukturę naszych społeczeństw. Jakże ważne, abyśmy byli rozpoznawani jako prorocy pokoju, pokój czyniący, którzy zachęcają innych do życia w pokoju, zgodzie i wzajemnym szacunku! Niech Wszechmogący poruszy serca tych, którzy dopuszczają się tej przemocy i udzieli swojego pokoju naszym rodzinom i naszym wspólnotom.

Drodzy przyjaciele, w tym roku obchodzimy pięćdziesiątą rocznicę zakończenia Soboru Watykańskiego II, podczas którego Kościół katolicki zaangażował się w dialog ekumeniczny i międzyreligijny służący porozumieniu i przyjaźni. Pragnę potwierdzić to zaangażowanie rodzące się z przekonania o powszechności miłości Boga i zbawieniu, jakie oferuje On wszystkim. Świat słusznie oczekuje, że wierzący będą współpracowali z ludźmi dobrej woli w rozwiązywaniu wielu problemów, które oddziałują na ludzką rodzinę. Patrząc w przyszłość, módlmy się, aby wszyscy ludzie uważali się za braci i siostry, zjednoczeni w sposób pokojowy pomimo istniejących różnic. Módlmy się o pokój!

Dziękuję wam za uwagę i proszę Boga Wszechmogącego, aby obdarzył was i wasze wspólnoty obfitością Swego błogosławieństwa.