Jak muzycy przed koncertem
List pasterski Metropolity Krakowskiego przed pielgrzymką Jana Pawła II do Ojczyzny w 2002 roku odczytany w kościołach archidiecezji krakowskiej w niedzielę 4 sierpnia 2002 r.
Moi Bracia i Siostry,
1. Za parę dni Ojciec Święty, jak ufamy, odwiedzi naszą ziemię. Przez wiele tygodni modliliśmy się za Niego o siły ducha i ciała. Najważniejsze przygotowania są zakończone; trwa oczekiwanie, u wielu z nas niecierpliwe. Kto pamięta niedzielę na Błoniach przed trzema laty, domyśla się, jak Ojciec Święty zbiera swoje siły, żeby zwyciężyć słabości swego wieku i zdrowia. Jakby chciał nam osobiście podziękować za wierność i pobożność okazaną w tamtych niedzielnych godzinach, w strugach deszczu pod Jego nieobecność na Błoniach.
2. Z wdzięcznością patrzymy na wspólne dzieło budowania, przygotowań, pracy i trudów. Co można jeszcze zrobić? Oczywiście przyjąć - jak się tylko da - osobiście, jako Gościa najbardziej własnego, każdej i każdego z nas, rodzin i wszelakich wspólnot. Aby tak się stało, potrzeba tego, czego nikt za nas nie zrobi. Tylko ja mam klucze do mojego serca, myśli, przekonań i postaw - tam, w głębi sumienia przyjmę Bożą mądrość, moc i miłosierną miłość jaką znów przynosi Ojciec Święty.
3. Pomocne może być przypomnienie słów Jana Pawła II wypowiedzianych na Błoniach 23 lata temu w 1979 roku na zakończenie pierwszych odwiedzin w Polsce i Krakowie. Trzeba mówić o tym także dzieciom i młodym, i tym, którzy wtedy byli dziećmi i młodymi.
1. Za parę dni Ojciec Święty, jak ufamy, odwiedzi naszą ziemię. Przez wiele tygodni modliliśmy się za Niego o siły ducha i ciała. Najważniejsze przygotowania są zakończone; trwa oczekiwanie, u wielu z nas niecierpliwe. Kto pamięta niedzielę na Błoniach przed trzema laty, domyśla się, jak Ojciec Święty zbiera swoje siły, żeby zwyciężyć słabości swego wieku i zdrowia. Jakby chciał nam osobiście podziękować za wierność i pobożność okazaną w tamtych niedzielnych godzinach, w strugach deszczu pod Jego nieobecność na Błoniach.
2. Z wdzięcznością patrzymy na wspólne dzieło budowania, przygotowań, pracy i trudów. Co można jeszcze zrobić? Oczywiście przyjąć - jak się tylko da - osobiście, jako Gościa najbardziej własnego, każdej i każdego z nas, rodzin i wszelakich wspólnot. Aby tak się stało, potrzeba tego, czego nikt za nas nie zrobi. Tylko ja mam klucze do mojego serca, myśli, przekonań i postaw - tam, w głębi sumienia przyjmę Bożą mądrość, moc i miłosierną miłość jaką znów przynosi Ojciec Święty.
3. Pomocne może być przypomnienie słów Jana Pawła II wypowiedzianych na Błoniach 23 lata temu w 1979 roku na zakończenie pierwszych odwiedzin w Polsce i Krakowie. Trzeba mówić o tym także dzieciom i młodym, i tym, którzy wtedy byli dziećmi i młodymi.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Bez Eucharystii i przyjęcia prawdy objawionej wiara obumiera
Pisze papież Franciszek w przedmowie do nowego studium na temat św. Piusa X.
Prezes Papieskiej Akademii Życia: za prawem do aborcji stoi „prawo najsilniejszego”
Nienarodzone dziecko jest zawsze słabsze, nie może mówić za siebie i nie może niczego żądać.
Papież podjął decyzje ws. nowych świętych i błogosławionych
Franciszek zatwierdził trzy dekrety Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych.
Watykan protestuje przeciw skazaniu kard. Ouelleta przez francuski sąd
Sąd wydały wyrok, że bezprawnie wydalili zakonnicę ze zgromadzenia.
