Bardziej zdecydowanie iść za Jezusem

Papież zachęcał wiernych do zrozumienia zaproszenia Chrystusa, by pójść za Nim bardziej zdecydowanie i konsekwentnie. 

TŁUMACZENIE: 
„Dzisiaj, oznaczeni przez surowy symbol popiołu, wchodzimy w czas Wielkiego Postu, rozpoczynając duchową podróż, która przygotowuje nas do świętowania Wielkanocnych tajemnic. Błogosławiony popiół nałożony na nasze głowy jest znakiem, który przypomina nam, że jesteśmy stworzeniem, zachęca do pokuty i nawrócenia, do zwiększenia wysiłków, by się nawrócić, aby coraz bardziej iść za Panem Jezusem.” 

Ojciec Święty wskazał, że Wielki Post jest ściśle powiązany z jałmużną ale jest to też uprzywilejowany czas modlitwy. 



TŁUMACZENIE: 
„Kościół wie, że ze względu na naszą słabość trudno nam o ciszę, aby stanąć przed Bogiem i uświadomić sobie naszą kondycję stworzeń, które zależą od Niego, oraz grzeszników potrzebujących Jego miłości. Dlatego w Wielkim Poście wzywa do większej wierności i intensywności modlitwy oraz dłużej medytacji Słowa Bożego”. 

Na koniec Benedykt XVI zaapelował do wiernych o zrozumienie zaproszenia Chrystusa, by pójść za Nim bardziej zdecydowanie i konsekwentnie, odnawiając łaską i zobowiązania wypływające ze Chrztu św., do porzucenia starego człowieka i przyobleczenia się w Chrystusa.

Oto polski tekst katechezy papieskiej:

Drodzy bracia i siostry,

Dzisiaj, naznaczeni surowym symbolem popiołu, wkraczamy w czas Wielkiego Postu, rozpoczynając wędrówkę duchową, przygotowującą nas do godnego obchodzenia tajemnic paschalnych. Pobłogosławiony popiół, posypany na naszą głowę, jest znakiem, przypominającym nam naszą kondycję stworzeń, zapraszającym nas do pokuty i do silniejszego zobowiązania do nawrócenia, aby coraz bardziej iść za Panem.

Wielki Post jest drogą, jest towarzyszeniem Jezusowi, który przybywa do Jerozolimy – miejsca wypełnienia tajemnicy Jego męki, śmierci i zmartwychwstania; przypomina nam, że życie chrześcijańskie jest „drogą” do przebycia, której istota polega nie tyle na prawie, które należy zachowywać, ile na samej Osobie Chrystusa, aby go spotkać, przyjąć i pójść za Nim. Jezus bowiem mówi nam: „Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Łk 9, 23). To znaczy mówi nam, że aby osiągnąć wraz z Nim światło i radość zmartwychwstania, zwycięstwo życia, miłości, dobra, my także musimy codziennie brać krzyż, jak zachęca nas piękna karta z Traktatu o naśladowaniu Chrystusa: „Podnieś więc swój krzyż i idź za Jezusem, a dojdziesz do życia wiecznego. On idzie przodem, dźwigając swój krzyż (J 19,17), umarł za ciebie na krzyżu, abyś i ty podjął swój krzyż i pragnął umrzeć na krzyżu. Bo kiedy z Nim umrzesz, z Nim razem żyć będziesz, a towarzysząc Mu w męce, staniesz się towarzyszem Jego chwały” (Ks. 2, rozdz. 12, n.2). We Mszy św. Pierwszej Niedzieli Wielkiego Postu będziemy się modlić: „Boże, nasz Ojcze, obchodząc ten Wielki Post, sakramentalny znak naszego nawrócenia, spraw, aby Twoi wierni wzrastali w świadomości tajemnicy Chrystusa i świadczyli o Nim godnym postępowaniem swego życia” (Kolekta). Jest to wezwanie, które kierujemy do Boga, wiemy bowiem, że tylko On może nawrócić nasze serce. I przede wszystkim dzięki Liturgii, dzięki udziałowi w świętych misteriach jesteśmy prowadzeni, aby przemierzać tę drogę razem z Panem, aby trafić do szkoły Jezusa, aby przeżyć na nowo wydarzenia, które dały nam zbawienie, ale nie jako zwykłe wspomnienie czy przypomnienie minionych zdarzeń. W działaniach liturgicznych Chrystus staje się obecny za sprawą Ducha Świętego a te wydarzenia zbawcze aktualizują się. Jest to kluczowe słowo, które pojawia się często w Liturgii, aby wskazać to: słowo „dzisiaj” i należy je rozumieć w znaczeniu pierwotnym i konkretnym, a nie jako metaforę. Bóg objawia dziś swoje prawo i daje nam dziś wybór między dobrem a złem, między życiem a śmiercią (por. Pwt 30,19), dziś „bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1, 15); dziś Chrystus umarł na Kalwarii i zmartwychwstał, wstąpił do nieba i zasiada po prawicy Ojca; dziś dał nam Ducha Świętego, dziś jest czas odpowiedni. Udział w Liturgii oznacza zatem zanurzenie własnego życia w tajemnicę Chrystusa, jego stałą obecność, przemierzanie drogi, na której wkraczamy w Jego śmierć i zmartwychwstanie, aby mieć życie.