W dniach 4-6 czerwca Benedykt XVI odwiedzi – jako pierwszy papież – Cypr, gdzie m.in. spotka się z biskupami katolickimi z Bliskiego Wschodu i odwiedzi miejsca historyczne związane ze św. Pawłem Apostołem.
Maronici i łacinnicy
Mówiąc o specyfice Kościoła katolickiego na tej ziemi o. Baratto przypomina, że ok. 6 tys. obywateli kraju to katolicy-maronici, a 2 tys. – to łacinnicy. Do tych ostatnich należy doliczyć 7 osób mających prawo stałego pobytu i 20 tys. pracowników zagranicznych, głównie z Azji i Afryki. Spośród 1 085 tys. stałych mieszkańców wyspy 78 proc. wyznaje prawosławie, a 18 proc. – islam. „Także obcokrajowcy są naszymi parafianami” – stwierdza franciszkanin, przypominając, iż statystyki nie uwzględniają nielegalnych imigrantów. „Mam nadzieję, że pielgrzymka ta przyczyni się do ożywienia naszego Kościoła i będzie stanowić okazję, by ci, którzy dotychczas byli od niego daleko, zbliżyli się” – powiedział o. Baratto. Na Cyprze pracują franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej. Opiekę nad przebywającymi tam Polakami sprawuje o. Wilhelm Fornal OFM.
Maronici to chrześcijanie wschodni, których patriarchą i apostołem był żyjący w drugiej połowie IV w. św. Maron. Kościół ten, który ukształtował się ostatecznie w VII stuleciu, jest narodowym wyznaniem chrześcijan libańskich, a dziś jest jedynym Kościołem wschodnim, który zawsze pozostawał w jedności z papieżem. Cypr zaś jest drugim, po Libanie, krajem, w którym maronici stanowią większość miejscowych katolików, choć w sumie i tak stanowią oni nieznaczny odsetek tamtejszych chrześcijan. Od XIII w. istnieje arcybiskupstwo Cypru Maronitów, będące jedyną katolicką jednostką terytorialną na wyspie. Obecny jej arcybiskup – niespełna 48-letni obecnie Joseph Soueif sprawuje ten urząd od 6 grudnia 2008. Od roku jest też członkiem Rady Konferencji Biskupich Europy (CCEE).
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.