Benedykt XVI w rzymskiej synagodze

6. W sposób szczególny Dekalog – „Dziesięć Słów” lub Dziesięć Przykazań (por. Wj 20,1-17; Pwt 5, 1-21) – pochodzący z Tory Mojżeszowej, stanowi pochodnię etyki, nadziei i dialogu, zorzę wiary i moralności ludu Bożego oraz rozświetla i kieruje także drogą chrześcijan. Stanowi on latarnię i normę życia w sprawiedliwości i miłości, „wielki kodeks” etyczny dla całej ludzkości. „Dziesięć Słów” rzucają światło na dobro i zło, na to, co prawdziwe i fałszywe, co słuszne i niesłuszne, również według kryteriów prawego sumienia każdej osoby ludzkiej. Sam Jezus powtarzał to wielokrotnie, podkreślając, że niezbędne jest czynne zaangażowanie się na drodze Przykazań: „Jeśli chcesz osiągnąć życie, zachowaj przykazania” (Mt 19,17). Z tego punktu widzenia są różne płaszczyzny współpracy i świadectwa. Chciałbym tu przypomnieć trzy szczególnie ważne dla naszych czasów.

„Dziesięć Słów” wymagają uznania jedynego Pana, przeciw pokusom tworzenia sobie innych bożyszcz, robienia sobie złotych cielców. Na naszym świecie wielu nie zna Boga lub uważa Go za zbytecznego, bez znaczenia dla życia; stworzyli w ten sposób innych i nowych bogów, przed którymi człowiek klęka. Obudzenie w naszym społeczeństwie otwarcia na wymiar nadprzyrodzony, świadczenie o jedynym Bogu jest cenną posługą, jaką Żydzi i chrześcijanie mogą ofiarować wspólnie.

„Dziesięć Słów” wymagają szacunku, ochrony życia, przeciw wszelkim przejawom niesprawiedliwości i krzywdy, uznając wartość każdej osoby ludzkiej, stworzonej na obraz i podobieństwo Boga. Ileż to razy we wszystkich częściach świata, bliskich i dalekich, są jeszcze łamane godność, wolność, prawa istoty ludzkiej! Wspólne świadczenie o najwyższej wartości życia, przeciw wszelkiemu egoizmowi oznacza wniesienie ważnego wkładu do świata, aby królowały w nim sprawiedliwość i pokój, „szalom”, którego pragnęli prawodawcy, prorocy i mędrcy Izraela.

„Dziesięć Słów” wymagają zachowania i wspierania świętości rodziny, w której osobiste i wzajemne, wierne i ostateczne „tak” mężczyzny i kobiety otwiera przestrzeń dla przyszłości, dla prawdziwego człowieczeństwa każdej osoby, a zarazem otwiera się na dar nowego życia. Świadczenie o tym, że rodzina nadal ma być podstawową komórką społeczeństwa i fundamentalnym kontekstem, w którym naucza się i ćwiczy w cnotach ludzkich, jest cenną posługą, jaką można zaproponować do zbudowania świata o bardziej ludzkim obliczu.