V Dzień Papieski (16 października 2005)

On przez narody uczyni bratnie,
Wydawszy głos,
Że duchy pójdą w cele ostatnie
Przez ofiar stos.
Moc mu pomoże sakramentalna
Narodów stu,
Że praca duchów – będzie widzialna
Przed trumną tu.

Do dziś nie potrafimy wytłumaczyć tego, co się działo w czasie papieskiego umierania. Pod jego oknem zgromadził się cały świat na modlitwie. A on, tak jak przez całe życie i cały pontyfikat, uczył świat, uczył nas jak być świadkiem Chrystusa, tak w tych ostatnich chwilach dawał nam, uciekającym ze wszystkich sił przed śmiercią, żyjącym tak, jakby śmierć nas nie dotyczyła, jakby była czymś najgorszym, co się człowiekowi może przydarzyć, lekcję w jaki sposób przechodzić z tego świata do domu Ojca. Przy jego trumnie, w czasie pogrzebu, miliony ludzi odkryły, że jest coś więcej niż tylko ten doczesny świat, który tak bardzo staramy się urządzić po naszemu, który niejeden raz próbujemy uporządkować wbrew Bogu lub w taki sposób, jakby Boga nie było, jakby nie było życia wiecznego, jakby wszystko dokonywało się tylko tutaj. Jan Paweł II umierając głosił ostatnią naukę, ostatnie kazanie o sensie cierpienia, o sensie umierania, o zbawieniu, o kochającym Ojcu, w którego domu jest mieszkań wiele. O radości spotkania Boga twarzą w twarz.

Wszelką z ran świata wyrzuci zgniłość,
Robactwo – gad,
Zdrowie przyniesie – rozpali miłość
I zbawi świat.
Wnętrza kościołów on powymiata,
Oczyści sień,
Boga pokaże w twórczości świata,
Jasno jak dzień.

Jan Paweł II był człowiekiem nieustannej modlitwy. Modlił się bez przerwy, w każdej sytuacji, modlił się w sprawach dużych i małych. Modlił się za wszystkich i za każdego. I prosił, abyśmy się za niego modlili. Mówił: „Proszę, abyście się za mnie modlili za życia mojego i po śmierci”.

Dlatego dziś chcemy się modlić za jego wstawiennictwem o wszelkie potrzebne nam łaski:

Boże w Trójcy Przenajświętszej, dziękujemy Ci za to, że dałeś Kościołowi Papieża Jana Pawła II, w którym zajaśniała Twoja ojcowska dobroć, chwała krzyża Chrystusa i piękno Ducha miłości.

On, zawierzając całkowicie Twojemu miłosierdziu i matczynemu wstawiennictwu Maryi, ukazał nam żywy obraz Jezusa Dobrego Pasterza, wskazując świętość, która jest miarą życia chrześcijańskiego, jako drogę dla osiągnięcia wiecznego zjednoczenia z Tobą.

Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą prosimy z nadzieją, że Twój Sługa Papież Jan Paweł II, zostanie rychło włączony w poczet Twoich świętych. Amen.