Tego jeszcze nie było!

Papież robi rachunek sumienia
Jedna z najbardziej zadziwiających propozycji papieskich związana jest z przygotowaniami do Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. W liście apostolskim Tertio millennio adveniente, ogłoszonym w roku 1994, w siedemnastym roku pontyfikatu, Jan Paweł II przeprowadził sięgający głęboko w przeszłość rachunek sumienia, obejmujący bardzo wiele sfer życia wspólnoty Kościoła.

Ten szokujący dla wielu akt uzasadnił następująco: „Jest rzeczą słuszną, aby Kościół w sposób bardziej świadomy wziął na siebie ciężar grzechu swoich synów, pamiętając o wszystkich tych sytuacjach z przeszłości, w których oddalili się oni od ducha Chrystusa i od Jego Ewangelii, i zamiast dać świadectwo życia inspirowanego wartościami wiary, ukazali światu przykłady myślenia i działania, będące w istocie źródłem antyświadectwa i zgorszenia”.

Papieska inicjatywa nie wszędzie została należycie zrozumiana. Próbowano ją między innymi interpretować jako obwinianie całej wspólnoty Kościoła, mimo że Ojciec Święty bardzo mocno podkreślił, iż „Kościół, choć jest święty dzięki swemu włączeniu w Chrystusa, niestrudzenie czyni pokutę: zawsze przyznaje się przed Bogiem i przed ludźmi do grzesznych swoich dzieci”. Zainicjowany przez Jana Pawła II rachunek sumienia, wbrew intencjom niektórych, nie miał być czymś w rodzaju znanego w krajach komunistycznych „składania samokrytyki”.