Jak każdy człowiek, Papież ma również swoje życie prywatne, z konieczności jednak zredukowane do minimum. Jego "rzymski dwór" mieści się na czwartej kondygnacji Pałacu Apostolskiego, a czasem przenosi się do Castel Gandolfo. Zespół najbliższych pomocników, którzy otaczają go od dwudziestu pięciu lat, zmienia się tylko sporadycznie. - To moja rodzina - mówi o nich Ojciec Święty.
fot. Adam Bujak "Biały Kruk"
Biskup Stanisław Dziwisz
Urodził się 27 kwietnia 1939 r. w Rabie Wyżnej koto Rabki. W 1966 r., trzy lata po święceniach kapłańskich, zostat kapelanem arcybiskupa Wojtyty. Już jako sekretarz papieski obronit w Krakowie .pracę doktorską o św. Stanisławie. W 1998 r. zostat wyniesiony do godności biskupiej. 19 marca tegoż roku Jan Pawet II udzielił mu osobiście święceń Episkopatu.
Nie jest żadną tajemnicą, że Don Stanislao - tak nazywają go w Rzymie - jest jedną z najważniejszych i najbardziej wpływowych osobistości Watykanu. Należy do grona siedmiu osób, które mają wyłączne prawo stwierdzać, czy papieski podpis jest autentyczny. Cieszy się całkowitym zaufaniem Papieża i jest mu absolutnie oddany, ale nie ma w tym nic z powierzchownej służalczości
. Uważany za człowieka milczącego i „cień" Ojca Świętego, jest rzeczywiście małomównym. Uczestniczy jednak we wszystkich ważnych rozmowach osobistości świata polityki z Ojcem Świętym. Posiada niezwykłą umiejętność czuwania nad ich przebiegiem. Dyskretnie i kulturalnie potrafi zakończyć niepotrzebny wątek albo nadać dialogowi bieg we właściwym kierunku.
Jego opanowaniu w momencie największego stresu zawdzięczamy to, że karetka z ciężko rannym Ojcem Świętym dotarła na czas do Kliniki Gemelli. Don Stanislao pokierował wówczas słabo zorientowaną w układzie zatłoczonego miasta załogą pogotowia.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.