Modlitwa, wezwanie, odpowiedź: trzy podstawy powołania

Rozważmy to wspólnie, w świetle wiary. Nasze życie jest darem Bożym. Powinniśmy uczynić z niego coś dobrego. Wiele jest sposobów dobrego wykorzystania życia angażując je w służbę ideałom ludzkim i chrześcijańskim. Jeżeli dzisiaj mówię wam o całkowitym poświęceniu się Bogu w kapłaństwie, w życiu zakonnym, w życiu misjonarskim, to dlatego, że wielu z was Chrystus wzywa do tej nadzwyczajnej przygody. On potrzebuje, chce potrzebować waszej inteligencji, waszych sił, waszej wiary, waszej miłości, waszej świętości. Jeżeli Chrystus wzywa was do kapłaństwa, to dlatego, że On chce pełnić swoje kapłaństwo za pośrednictwem waszego poświęcenia i posłannictwa kapłańskiego. Chce przemawiać do dzisiejszych ludzi waszym głosem. Konsekrować Eucharystię i odpuszczać grzechy za waszym pośrednictwem. Kochać waszym sercem. Pomagać waszymi rękami. Zbawiać waszymi trudami. Pomyślcie dobrze. Odpowiedź, którą wielu z was może dać, będzie skierowana osobiście do Chrystusa, który was wzywa do tych wielkich rzeczy.

Spotkacie trudności. Myślicie może, że ja ich nie znam? Mówię wam, że miłość przezwycięża każdą trudność. Prawdziwa odpowiedź na każde powołanie jest dziełem miłości. Odpowiedź na powołanie kapłańskie, zakonne, misjonarskie, może wypływać tylko z głębokiej miłości dla Chrystusa. Tę siłę miłości daje wam On sam, jako dar, który dołączony jest do daru tego powołania i umożliwia waszą odpowiedź. Miejcie ufność w Tym, „który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy” (Ef 3, 20). I jeżeli możecie, oddajcie z radością, bez lęku, swoje życie Temu, który jako pierwszy oddawał swoje życie za was.

Dlatego zachęcam was, abyście się modlili w ten sposób:
„Panie Jezu, który powołałeś tych, których chciałeś, powołaj wielu z nas do pracy dla Ciebie, do pracy z Tobą.
Ty, który oświeciłeś swoim słowem tych, których powołałeś, oświeć nas darem wiary w Ciebie.
Ty, który wspierałeś ich w trudnościach, pomagaj nam przezwyciężyć nasze trudności, trudności dzisiejszej młodzieży.
I jeżeli powołasz kogoś z nas, aby całkowicie poświęcił się dla Ciebie, niech Twoja miłość ogrzewa to powołanie od chwili jego powstania oraz da mu wzrost i wytrwanie aż do końca. Amen”.

Powierzając te słowa i tę modlitwę przemożnemu wstawiennictwu Najświętszej Maryi, Królowej Apostołów, w nadziei, że wezwani potrafią rozpoznać głos Boskiego Mistrza i wielkodusznie pójść za nim, błagam dla was, Najdrożsi Bracia w biskupstwie, i dla was, Umiłowani Synowie i Córki całego Kościoła, o dary pokoju i światła Odkupiciela i udzielam wam z serca ku pokrzepieniu Błogosławieństwa Apostolskiego.
Z Watykanu, dnia 6 stycznia, w Uroczystość Objawienia Pańskiego 1979 roku, w pierwszyzn roku Pontyfikatu.

JAN PAWEŁ II, PAPIEŻ