Papież beatyfikował po raz pierwszy w historii trzech Maltańczyków

Jerzy Preca (Precza; 12 II 1880-26 VII 1962) pochodził z La Valletty jako siódme z 9 dzieci pobożnej rodziny kupiecko-robotniczej. Wcześnie poczuł w sobie powołanie duchowne i wstąpił do seminarium, zanim jednak został kapłanem, ciężko zachorował i zanosiło się na to, że nie doczeka święceń. Ostatecznie jednak wyzdrowiał, co przypisywał wstawiennictwu św. Józefa, do którego czuł wielkie nabożeństwo, i przyjął święcenia 22 grudnia 1906 r. Ale jeszcze w seminarium uczył katechizmu małe dzieci i młodzież i w ogóle czuł w sobie także pociąg do pracy pedagogicznej. Jako kapłan kilkakrotnie prosił św. Piusa X o zgodę na założenie stowarzyszenia stałych diakonów, którzy pomagaliby biskupom w chrześcijańskim formowaniu wiernych. Nie uzyskawszy takiej zgody przyszły sługa Boży zmienił nieco statut wspólnoty i na początku 1907 r. zaczął tworzyć Stowarzyszenie Nauki Chrześcijańskiej (SDC), którego mottem był skrót MUSEUM - Magister, Utinam Sequatur Universus Mundus.

Nie od razu bynajmniej idea ks. Precy znalazła powszechne zrozumienie, nie brakowało oporów i sprzeciwów, szczególnie myśl o tym, aby iść z Biblią i teologią do robotników i innych świeckich, była szokująca i - jak pokazały późniejsze doświadczenia - wyprzedzała o wiele lat to, co miało nadejść z chwilą Vaticanum II. Ostatecznie dopiero 12 IV 1932 abp Maurus Caruana OSB z Malty zaaprobował dzieło swego księdza diecezjalnego.

Ks. Preca nie tylko zajmował się swym zgromadzeniem, ale był także utalentowanym pisarzem kościelnym. Pisywał i głosił kazania po maltańsku i angielsku, pozostawiając po sobie prawie 150 różnych publikacji. Znany był też jako mistyk i spowiednik, spędzający wiele godzin w konfesjonale. Głównym jednak jego dziełem jest wspomniane Zgromadzenie, którego głównym charyzmatem jest obecnie praca w środkach przekazu. Jego członkowie pracują dzisiaj nie tylko na Malcie, ale także w Australii (wysłał ich tam osobiście założyciel) oraz w Kenii, Peru, Anglii (Londyn) i Albanii.