Przemówienie powitalne Papieża na międzynarodowym lotnisku Boryspol w Kijowie

3. Jeżeli dzisiaj mam radość przebywania tu pośród was, zawdzięczam to zaproszeniu złożonemu mi czy to przez Pana, Panie Prezydencie Leonidzie Kuczmo, czy przez wszystkich was, czcigodni Bracia w Biskupstwie obu tradycji, wschodniej i zachodniej. Jestem wam żywo wdzięczny za ten uprzejmy gest, który pozwolił mi jako następcy apostoła Piotra po raz pierwszy stanąć na ziemi tego kraju.

Wdzięczność moją kieruję najpierw do Pana, Panie Prezydencie, za gorące przyjęcie i uprzejme słowa, które do mnie przed chwilą Pan skierował także w imieniu wszystkich swoich rodaków. W Pańskiej osobie chciałbym pozdrowić całą ludność Ukrainy, gratulując jej odzyskania niezależności i dziękując Bogu, iż dokonało się to bez przelewu krwi.

Z mojego serca wypływa życzenie, ażeby Państwo Ukraińskie podążało tą drogą pokoju dzięki zgodnemu wkładowi różnych grup etnicznych, kulturalnych i religijnych! Bez pokoju niemożliwa jest zgodna i trwała pomyślność.

4. Kieruję moje podziękowania do was, czcigodni Bracia Biskupi Kościoła grekokatolickiego i Kościoła rzymskokatolickiego. Zachowywałem w sercu wasze ponawiane zaproszenia do odwiedzenia Ukrainy i jestem bardzo szczęśliwy, że wreszcie mogę na nie odpowiedzieć.

Z radością wybiegam myślą ku różnym okazjom, kiedy będziemy mogli w najbliższych dniach spotkać się zjednoczeni na modlitwie do Chrystusa, naszego Pana. Już teraz pozdrawiam serdecznie waszych wiernych.

Jakże ogromny ciężar cierpień musieliście dźwigać w minionych latach! Ale teraz okazujecie entuzjazm i reorganizujecie się, szukając światła i pociechy w waszej chwalebnej przeszłości. Zamierzacie nadal z odwagą angażować się w szerzenie Ewangelii, światła prawdy i miłości dla każdej istoty ludzkiej. Odwagi! To postanowienie przynosi wam zaszczyt i z pewnością Pan nie poskąpi wam łaski, byście mogli je wypełniać.