Gorące wezwanie do zaangażowania na rzecz jedności

Drodzy Przyjaciele, proszę Pana, abym mógł być pośród was świadkiem nadziei, tej nadziei, która "nie zawodzi", ponieważ opiera się na miłości Bożej "rozlanej w naszych sercach przez Ducha Świętego" (Rz 5,5). I tego właśnie współczesny świat szczególnie potrzebuje, tej obfitości nadziei!

"Jednym jesteś Bogiem, jednym jesteś Panem (Prefacja). Trzy osoby, równe i odrębne, są jednym Bogiem. Ich rzeczywista odrębność nie rozdziela jedności Bożej natury. Tę głęboką jedność Pan zaproponował jako wzór dla nas, swoich uczniów: "Jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie , aby i oni stanowili jedno w nas, aby świat uwierzył żeś Ty Mnie posłał (J 17,21). Świętowanie tajemnicy Trójcy Przenajświętszej stanowi każdego roku dla wszystkich chrześcijan gorące wezwanie do zaangażowania na rzecz jedności. To wezwanie jest skierowane do wszystkich. Zarówno duszpasterze jak i świeccy - wszystkich ma ono pobudzać do odnawiania świadomości własnej odpowiedzialności za Kościół - oblubienicę Chrystusa. Jak nie odczuwać w spotkaniu z tymi słowami Chrystusa naglącego niepokoju ekumenicznego? Potwierdzam ponownie, także przy okazji tego spotkania, wolę kontynuowania drogi budowania pełnej jedności wszystkich wierzących, niewątpliwie trudnej, ale także pełnej radości.

Jest oczywistym, że znaczący wkład w sprawy ekumenizmu zależy od działań katolików na rzecz jedności miedzy sobą. W liście apostolskim "Nuovo millennio ineunte" podkreśliłem potrzebę uczynienia "Kościoła domem i szkołą wspólnoty" (43), trzymając spojrzenie serca w tajemnicy Trójcy Świętej, która w nas mieszka i której światło widzimy także w obliczach naszych Braci i Sióstr (por. tamże). W ten sposób umacniamy "duchowość wspólnoty", wychodzącą z miejsc, w których formowany jest człowiek i chrześcijanin i które ogarniają parafie, organizacje oraz ruchy. Kościół lokalny, w którym kwitnie duchowość wspólnoty, będzie potrafił stale oczyszczać się z "zatruć" egoizmem, które rodzą zazdrości, nieufność, niepokoje oraz zgubne sprzeczności.

Niech przywołanie tych zagrożeń wzbudza w nas spontaniczną modlitwę do Ducha Świętego, którego Jezus obiecał nam zesłać: "Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy" (J 16,13). Na pytanie "co to jest prawda?" Jezus odpowiedział wyraźnie: "Ja jestem drogą i prawdą i życiem" (J 14,6). W świetle tych słów można zrozumieć także właściwe sformułowanie pytania: nie "czym jest prawda" lecz "kim jest prawda".

To właśnie jest pytanie, jakie stawia współczesny człowiek wobec chrześcijan trzeciego tysiąclecia. Nie wolno nam przemilczać odpowiedzi, bo ją przecież znamy! Prawdą jest Jezus Chrystus, który przyszedł na świat, by objawić i dać nam miłość Ojca. Jesteśmy wezwani, by świadczyć tę prawdę słowami, a przede wszystkim naszym życiem!

Drodzy Bracia i Siostry, Kościół jest misyjny! Także i dziś potrzebuje on "proroków" zdolnych ponownie obudzić we wspólnotach wiarę w słowa, które objawił nam Bóg bogaty w miłosierdzie (por. Ef 2,4). Nadszedł już czas, by przygotować młode pokolenia apostołów, nie lękających się głoszenia Ewangelii. Każdy ochrzczony musi przejść od wiary przyzwyczajeń do wiary dojrzałej, która znajdzie wyraz w jasnych, przekonujących i odważnych wyborach życiowych.

Tylko taka wiara, świętowana i dzielona podczas liturgii i w braterskiej miłości, może umacniać wspólnotę uczniów Pana, czyniąc z niej Kościół misyjny, który będzie wolny od fałszywych obaw, dzięki przekonaniu o miłości Ojca.

Szwajcaria posiada wielką tradycję szacunku dla człowieka. Chodzi o Czerwony Krzyż, a więc o tradycję spod znaku Chrystusa. Chrześcijanie Szwajcarii, szlachetnego narodu, dorównujcie zawsze waszej chwalebnej przeszłości. W każdym człowieku umiejcie rozpoznawać i czcić wizerunek Boga. W człowieku stworzonym na Boże podobieństwo odbija się chwała Trójcy Przenajświętszej. Mówmy więc: chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Bogu, który jest, który był i który przychodzi (śpiew przed Ewangelią) Amen!

Tłum. Teresa Sotowska (KAI)