Benedykt XVI wezwał Kościół w Afryce do pracy dla pojednania i pokoju

W istocie, w aktualnym kontekście społeczno-politycznym i gospodarczym kontynentu afrykańskiego cóż jest bardziej dramatyczne od często okrutnej walki między grupami etnicznymi czy bratnimi ludami? Jeżeli Synod w 1994 nalegał na budowanie Kościoła jako Bożej Rodziny to jaki wkład może wnieść tegoroczny Synod w budowę Afryki pragnącej pojednania, poszukującej sprawiedliwości i pokoju? Wojny lokalne czy regionalne, masakry i ludobójstwa dokonywane na tym kontynencie muszą dla nas stanowić szczególne wyzwanie. O ile jest prawdą, że w Jezusie Chrystusie należymy do tej samej rodziny i dzielimy to samo życie – gdyż w naszych żyłach płynie krew samego Chrystusa, który uczynił nas dziećmi Bożymi, członkami Bożej rodziny – to nie może być dłużej nienawiści, niesprawiedliwości i wojen między braćmi.

Stwierdziwszy, że w Afryce rozwija się przemoc i pojawiają się egoizmy, świętej pamięci kard. Bernardin Gantin od 1988 apelował o teologię braterstwa, jako odpowiedź na pilne apele ubogich i maluczkich („L'Osservatore Romano”, wyd. francuskie, 12 kwietnia 1988, pp.4-5). Być może miał on na myśli słowa Afrykańczyka Laktancjusza, napisane na początku czwartego wieku: „Pierwszym obowiązkiem sprawiedliwości jest uznanie innych ludzi za braci i siostry. Faktycznie, jeśli ten sam Bóg nas stworzył i zrodził nas w tym samym stanie, to pod względem sprawiedliwości i życia wiecznego jesteśmy z pewnością połączeni więzami braterstwa: kto ich nie uznaje jest niesprawiedliwy” („Divinae Institutiones”, 54, 4-5 ; SC 335, p. 210). Kościół jako Boża Rodzina w Afryce dokonał na Pierwszym Zgromadzeniu Specjalnym Synodu Biskupów opcji preferencyjnej na rzecz ubogich. Ukazał w ten sposób, że sytuacja dehumanizacji i ucisku dręcząca ludy afrykańskie nie jest niezmienna. Przeciwnie, stawia każdego w obliczu wyzwania nawrócenia, świętości i konsekwencji życia.

Syn przez którego Bóg do nas mówi, sam jest Słowem, które stało się Ciałem. Było to przedmiotem refleksji niedawnego Dwunastego Zgromadzenia Zwyczajnego Synodu Biskupów. Stając się ciałem owo Słowo jest u źródła tego, czym jesteśmy i czynimy; jest fundamentem każdego życia. Wychodząc od tego Słowa trzeba więc doceniać tradycje afrykańskie, korygować i udoskonalać ich koncepcję życia, człowieka i rodziny. Jezus Chrystus, Słowo Życia, źródło i spełnienie każdej naszej egzystencji, gdyż Pan Jezus jest jednym pośrednikiem i odkupicielem.

Pilnym zadaniem jest, aby wspólnoty chrześcijańskie stawały się coraz bardziej miejscami głębokiego słuchania Słowa Bożego i medytacyjnej lektury Pisma Świętego. To właśnie poprzez ową medytacyjną i wspólnotową lekturę w Kościele chrześcijanin spotyka zmartwychwstałego Chrystusa, mówiącego do niego i przywracającego mu nadzieję w pełni życia, które daje światu.