"Zostań z nami Panie"

Wielkim narzędziem wprowadzenia Ludu Bożego w tajemnicę Chrystusa jest katecheza. W sposób prosty i treściwy przekazuje się w niej orędzie Chrystusa. Należy zatem nasilić katechezę i formację w wierze tak dzieci, jak i młodzieży oraz dorosłych. Dojrzała refleksja na temat wiary jest światłem na drodze życia i siłą, aby być świadkami Chrystusa. W tym celu posiadamy tak cenne narzędzia, jak Katechizm Kościoła Katolickiego i jego krótszą wersję, Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego.

Na tym polu nie można ograniczać się do samych tylko homilii, konferencji, kursów biblijnych czy teologicznych, lecz należy także zastosować środków przekazu: prasy, radia, telewizji, stron internetowych, forów i wielu innych systemów w celu skutecznego przekazywania orędzia Chrystusa wielkiej liczbie osób.

W tym wysiłku poznawania orędzia Chrystusa i uczynienia z niego przewodnika we własnym życiu, należy pamiętać, że ewangelizacja była zawsze połączona z promocją ludzką i autentycznym wyzwoleniem chrześcijańskim. "Miłość Boga i miłość bliźniego łączą się w jedno: w najmniejszym człowieku spotykamy samego Jezusa, a w Jezusie spotykamy Boga" (encyklika "Deus caritas est", 15). Z tego samego powodu potrzebna będzie również katecheza społeczna i odpowiednia formacja w dziedzinie nauki społecznej Kościoła, w czym bardzo pomocne jest Kompendium nauki społecznej Kościoła. Życie chrześcijańskie nie wyraża się jedynie w cnotach osobistych, ale także w cnotach społecznych i politycznych. Uczeń, opierając się tym samym na skale Słowa Bożego, czuje się zmobilizowany do niesienia Dobrej Nowiny zbawienia swoim braciom.

Uczenie się i misja to dwie strony tego samego medalu: kiedy uczeń rozmiłowany jest w Chrystusie, nie może przestać głosić światu, że tylko On nas zbawia (por. Dz 4, 12). W istocie uczeń wie, że bez Chrystusa nie ma światła, nie ma nadziei, nie ma miłości, nie ma przyszłości.

4. "Aby mieli w Nim życie"
Narody Ameryki Łacińskiej i Karaibów mają prawo do pełni życia, właściwej synom Bożym, w bardziej ludzkich warunkach: wolnych od zagrożenia głodem i wszelkiej postaci przemocy. Dla tych narodów ich Pasterze muszą krzewić kulturę życia, która pozwoli, jak powiadał mój poprzednik Paweł VI, "przejść od nędzy do posiadania dóbr niezbędnych, na współdziałanie dla dobra wspólnego... uznanie przez człowieka najwyższych wartości i samego Boga, jako ich twórcy i celu" (Populorum progressio, n. 21).