Kogo kanonizował Benedykt XVI?

Pierwsza święta z Indii
Z nasilającymi się ostatnio prześladowaniami chrześcijan w Indiach zbiegła się pierwsza w historii kanonizacja Hinduski. Anna Muttathupadathu urodziła się w 1910 r. w Kudamaloorze w Kerali. Wcześnie osierocona, była pod opieką krewnych, którzy chcieli ją wydać za mąż. Ona jednak, pociągnięta przykładem św. Teresy od Dzieciątka Jezus, wstąpiła w wieku 18 lat do klasztoru zgromadzenia Klarysek Trzeciego Zakonu św. Franciszka. Nadano jej tam imię Alfonsa od Niepokalanego Poczęcia. Mimo słabego zdrowia pozostała wierna powołaniu, ofiarując Bogu wszystkie cierpienia. Znosiła je pogodnie aż do śmierci w wieku niespełna 36 lat. Zmarła w 1946 r. w Bharananganam w indyjskim stanie Kerala. Beatyfikował ją podczas swej podróży do Indii w 1986 r. Jan Paweł II jako pierwszą indyjską błogosławioną.

Benedykt XVI podkreślił w homilii wyjątkowość nowej świętej, ukazującej głęboki sens nawet największych cierpień: „Ta niezwykła kobieta, która dzisiaj dawana jest indyjskiemu narodowi jako jego pierwsza święta, była przekonana, że jej krzyż był szczególnym środkiem dostania się na niebiańską ucztę przygotowaną jej przez Ojca. (...) Pisała: «Uważam, że dzień bez cierpienia to dzień stracony». Obyśmy umieli naśladować ją w niesieniu naszych krzyży tak, byśmy mogli kiedyś do niej dołączyć w raju”.


Świecka tercjarka z Ekwadoru
Narcyza od Jezusa Martillo Morán urodziła się w Nobol w Ekwadorze w 1833 r. Pozostając w stanie świeckim, prowadziła życie na wzór zakonnic, jak pierwsza święta Ekwadoru, Maria Anna od Jezusa de Paredes y Flores, która w XVII w. również obrała taki sposób życia. Jej wzorem modliła się i ofiarowała cierpienia za nawrócenie grzeszników. Utrzymywała się z pracy szwaczki i uczyła dzieci katechizmu. Zamieszkała potem w klasztorze tercjarek dominikańskich w Limie, stolicy Peru, jako osoba świecka. Złożyła jednak prywatnie śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Zmarła tam w 1869 r., mając 37 lat. Beatyfikował ją w 1992 r. Jan Paweł II.

Benedykt XVI wskazał w homilii na zwyczajność drogi powołania nowej świętej: „Św. Narcyza od Jezusa ukazuje nam drogę chrześcijańskiej doskonałości możliwą do przebycia dla wszystkich wierzących. Pomijając liczne i nadzwyczajne łaski, jakie otrzymała, jej życie było bardzo proste, poświęcone pracy szwaczki i apostolatowi katechezy. Swoją oddaną miłością do Jezusa, która doprowadziła ją do podjęcia drogi szczególnej modlitwy i umartwienia oraz do coraz większego utożsamienia się z misterium Krzyża, daje nam ona wymowne świadectwo i doskonały wzór życia całkowicie poświęconego Bogu i bliźnim”.