Benedykt XVI: Kościół nie jest święty sam z siebie

Ewangelia dzisiejsza mówi nam o wyznaniu św. Piotra, od którego bierze swój początek Kościół: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego" (Mt 16,16). Mówiąc dzisiaj o Kościele jednym, katolickim i apostolskim, ale jeszcze nie Kościele świętym, chcemy przypomnieć w tej chwili inne wyznanie Piotra, wypowiedziane w imieniu Dwunastu w godzinie wielkiego opuszczenia: "Myśmy uwierzyli i poznali, że Ty jesteś Świętym Boga" (J 6, 69). Co to oznacza? Jezus w wielkiej modlitwie arcykapłańskiej mówi o uświęcaniu się w odniesieniu do uczniów, nawiązując do ofiary swojej śmierci (J 17, 19).

Tym samym Jezus wyraża jednocześnie swoją funkcję prawdziwego Najwyższego Kapłana, który wypełnia tajemnicę "Dnia Pojednania" już nie tylko w obrzędach zastępczych, ale w ukonkretnieniu własnego ciała i krwi. Słowo "Święty Boga" w Nowym Testamencie ukazuje Aarona jako Najwyższego Kapłana, który miał zadanie uświęcania Izraela (Ps 106 [105], 16; por. Syr 45, 6).

Wyznanie Piotra o Chrystusie, którego nazywa Świętym Boga, wpisuje się w kontekst mowy eucharystycznej, w której Jezus zapowiada wielki Dzień Pojednania poprzez złożenie samego siebie w ofierze: "Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata" (J 6,51). W ten sposób w głębi tego wyznania znajduje się kapłańska tajemnica Jezusa, Jego ofiara za nas wszystkich. Kościół nie jest święty sam z siebie, składa się bowiem z grzeszników - wszyscy to wiemy i widzimy. Raczej stale na nowo uświęca się on przez oczyszczającą miłość Chrystusa.

Bóg nie tylko powiedział: ukochał nas bardzo realistycznie, ukochał aż po śmierć własnego Syna. To właśnie tu ukazuje się nam cała wielkość objawienia, które jest wpisane w serce samego Boga jak Jego rany. Każdy z nas może więc powiedzieć osobiście wraz ze św. Pawłem: "(...) życie moje jest życiem wiary w Syna Bożego, który umiłował mnie i samego siebie wydał za mnie" (Gal 2, 20). Módlmy się do Pana, aby prawda tego słowa odciskała się głęboko swoją radością i swoją odpowiedzialnością w naszym sercu; módlmy się, aby promieniując z celebry eucharystycznej, stawała się ona coraz bardziej siłą, która kształtuje nasze życie.

Tł. Kg (KAI)