Z Ojcem Świętym na drogach Bożego Miłosierdzia

Encykliką opublikowaną w 1980 roku Ojciec Święty otworzył nowe horyzonty w refleksji Kościoła nad tajemnicą Bożego Miłosierdzia w dziejach zbawienia. Równocześnie przygotował niejako fundament teologiczny dla przyjęcia orędzia o Jezusie Miłosiernym, którego apostołką była Św. Siostra Faustyna Kowalska.

Z drugiej strony, przesłanie o Bogu bogatym w miłosierdzie jest poniekąd dopełnieniem jednego z głównych wątków obecnego pontyfikatu, który zawiera się w słowach: "Nie lękajcie się!". Mamy się nie lękać, bo bogactwo Bożego Miłosierdzia jest większe od zła obecnego w świecie, od zła, które dostrzegamy w życiu społecznym i osobistym. Nie ma takiego zła w świecie: nieprawości, grzechu, zbrodni, którego nie można zatopić w "oceanie Bożego miłosierdzia" - jak mawiała Siostra Faustyna.

Świadomość tego, rodzi w sercu człowieka nową nadzieję i ufność. "Jezu, ufam Tobie". Miłosierdzie to otwarte wciąż okno przez które Bóg spogląda na świat, na dzieje jednostek i całych narodów. Miłosierdzie, to nie jakaś idea, ale osoba. To nie coś, ale Ktoś! Miłosierdzie, to Jezus, Jezus Miłosierny, którego wizerunek czczony jest w krakowskich Łagiewnikach. Wzniesiona tam świątynia będzie sanktuarium Bożego Miłosierdzia.

Poprzez jej konsekrację Papież ostatecznie potwierdza kult Bożego Miłosierdzia w świecie. Nawiązując do określenia Jana Pawła II, mówiącego o "geografii" wiary i pobożności, można powiedzieć, że na mapie geograficznej wiary ludu Bożego pojawia się nowy ważny punkt w postaci sanktuarium, w którym Niebo styka się z ziemią; sprawy Boże ze sprawami ludzkimi. Wierzymy, iż Bazylika Miłosierdzia poświęcona przez Ojca Świętego stanie się rychło dynamicznym centrum duchowym promującym cywilizację miłości miłosiernej.