Odmłodził nas

- Mamo już niedługo Ojcu Świętemu zamiast złamanej urośnie nowa noga. Jest sto razy młodszy niż wtedy, gdy do nas przyjechał. Cały nowy z radości - zauważył mój ośmioletni syn Błażej, obserwując Jana Pawła II najpierw na lotnisku we Wrocławiu, a później podczas przyjazdu do Zakopanego, gdy Papież dłonią wystukiwał takt góralskiej muzyki.

Włoska "La Stampa", zwykle niezbyt życzliwa Papieżowi pisała, że tłumy pielgrzymów spotykające się z Głową Kościoła napełniały go siłą. Zwłaszcza zgromadzeni na krakowskich Błoniach, których liczbę oceniono w ,, Stampie" na 2 mln. Nieważne co Papież mówił, ważne że przyszło tyle osób - pisano. Dla wielu przybyli na spotkania z Ojcem Świętym stali się znakiem. Znakiem czasów, w których poszukujemy oparcia w wierze, nadziei i miłości, przede wszystkim w miłości, którą Jan Paweł II emanuje podczas każdego spotkania, czyniąc ofiarę ze swego zmęczenia, wieku. To oni potwierdzali Polsce i światu, że Papież jest ukochany i im niezbędny. Swoją tłumną obecnością przywrócili właściwe wymiary codziennemu życiu, przyznali się co dla nich ważne.

Często sami czynili ofiary, tak jak osiemdziesięcioletnia pani w domowym szlafroku, stojąca kilka godzin w słońcu na krakowskich Błoniach. Bezdomny z opuchniętą nogą. Moja koleżanka Jola z trójką malutkich dzieci, z których najmłodszą trzeba trzymać na rękach. Pani Ania z rozrusznikiem serca. Tysiące innych, którzy przyjechali nie zważając na trud i dolegliwości, by poczuć się szczęśliwymi.

- Papież jest bardzo święty, że daje wszystkim łyk siły i nikt się nie pogniewał w takim tłumie, ale wszyscy grzecznie słuchają - mówił mi młodszy syn, który od 7 rano do 2 po południu modlił się na Błoniach.

Tych świętych wydarzeń była podczas jedenastu dni niezliczona ilość. O wielu nigdy się nie dowiemy. Ale wiadomo, że starszy już przecież człowiek - Ojciec Święty - odmłodził nasze serca. I czujemy jakby po raz pierwszy, od nowa