Całun ikoną Wielkiej Soboty

W takim to „czasie poza czasem” Jezus Chrystus „zstąpił do piekieł”, to znaczy, że Bóg, stawszy się człowiekiem, doszedł aż do skrajnego i absolutnego osamotnienia człowieka, dokąd nie dociera już żaden promień miłości, gdzie panuje całkowite opuszczenie bez jakiejkolwiek pociechy. Jezus przekroczył wrota tego ostatecznego osamotnienia, aby poprowadzić także nas do przekroczenia ich wraz z Nim. To właśnie wydarzyło się w Wielką Sobotę: w królestwie śmierci rozległ się głos Boga, a wówczas stało się coś nie do pomyślenia: Miłość przeniknęła „do piekieł”, nawet w skrajnym mroku ludzkiej samotności możemy usłyszeć głos, wzywający nas i napotkać rękę, która nas chwyta i prowadzi na zewnątrz.

Oto tajemnica Wielkiej Soboty! Właśnie tam, w mroku śmierci Syna Bożego rozbłysło światło nowej nadziei: Zmartwychwstania i „oto, wydaje mi się, że spoglądając na to święte Płótno oczami wiary, postrzega się coś z tego światła” – powiedział Ojciec Święty. Podkreślił, że Całun został zanurzony w tym mroku - głębokim, a zarazem świetlistym. Jego zdaniem, jeśli tysiące ludzi przychodzi tu, aby go uczcić, nie licząc tych, którzy kontemplują go na podstawie obrazów, to dlatego, że widzą w nim nie tylko mrok, ale także światło, nie tyle porażkę życia i miłości, ile przede wszystkim zwycięstwo życia nad śmiercią, miłości nad nienawiścią, widzą owszem śmierć Jezusa, ale dostrzegają za nią Jego Zmartwychwstanie.

W łonie śmierci tętni obecnie życie, o ile mieszka tam miłość – stwierdził papież. Dodał, że to właśnie jest moc Całunu. „Ta twarz, te ręce i nogi, ten bok, całe to ciało przemawia, ono samo jest słowem, którego możemy słuchać w milczeniu. (...) Całun przemawia krwią, a krew to życie! Jest Ikoną, napisaną krwią: człowieka ubiczowanego, ukoronowanego cierniami, ukrzyżowanego i z przebitym bokiem” – przypomniał Benedykt XVI.

Na zakończenie wezwał do uwielbienia Pana za Jego miłość wierną i miłosierną, a „wychodząc z tego świętego miejsca zanieśmy w oczach obraz Całunu, zanieśmy w sercach te słowa miłości i chwalmy Boga życiem pełnym wiary, nadziei i miłości”.