* Kapłaństwo jest z natury misyjne

Drodzy bracia i siostry!

W tym roku obchody Światowego Dnia Misyjnego zbiegną się z obradami zgromadzenia generalnego Synodu Biskupów poświęconego formacji kapłanów we współczesnym świecie. Wszyscy zdajemy sobie sprawę z wagi, jaką ten temat ma dla całego Kościoła i jego misji ewangelizacyjnej.
Kościół istnieje po to, aby ewangelizować: a skoro takie jest jego specyficzne zadanie, wszyscy, którzy doń należą, powinni mieć żywą świadomość własnej odpowiedzialności za szerzenie Ewangelii.

1. OBOWIĄZEK MISYJNY KAPŁANÓW

Troska o głoszenie Ewangelii w komunii z Następcą Piotra i pod jego przewodnictwem spoczywa przede wszystkim na kolegium biskupów wspieranych cenną współpracą kapłanów, którzy „spełniając urząd Chrystusa, Pasterza i Głowy (…), zgromadzają rodzinę Bożą” i „uwidaczniają Kościół powszechny na swoim terenie” (por. Lumen gentium, 28).

Duchowy dar święceń kapłańskich „przygotowuje ich (…) do najszerszej i powszechnej misji zbawienia «aż po krańce ziemi» (Dz 1,8); każda bowiem posługa kapłańska uczestniczy w owym uniwersalnym zasięgu misji powierzonej przez Chrystusa Apostołom” (Presbyterorum ordinis, 10). Dlatego wszyscy kapłani winni „dobrze zrozumieć, że ich życie jest poświęcone również na służbę misjom” (Ad gentes, 39): każdy kapłan, z natury i z powołania, jest misjonarzem.

Jak pisałem w 1979 r. w pierwszym Liście na Wielki Czwartek, „powołanie pasterskie kapłanów jest wielkie i - zgodnie z nauką Soboru - powszechne; jest skierowane do całego Kościoła, a zatem jest także misyjne”. W przemówieniu wygłoszonym w kwietniu 1989 r. do członków Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów przypominając, że „każdy kapłan na swój sposób jest misjonarzem dla świata”, wezwałem wszystkich prezbiterów Kościoła, by „w sposób konkretny okazali wobec Ducha Świętego i swojego biskupa gotowość udania się poza granice własnego kraju, ażeby tam głosić Ewangelię”.

W tym Orędziu pragnę podkreślić inny aspekt misji naszych czasów, który bezpośrednio dotyczy zarówno Kościołów dawnych, jak i młodych, to jest spoczywający na miejscowych duszpasterzach obowiązek ewangelizacji niechrześcijan żyjących na terenie diecezji lub parafii. Niech więc prezbiterzy sami się angażują i włączają swoich wiernych w przepowiadanie Ewangelii tym, którzy jeszcze pozostają poza wspólnotą kościelną.

Większość kapłanów przeżywa misyjny wymiar swego powołania w Kościele partykularnym czy to przez zaangażowanie w istniejące na jego terenie misyjne sytuacje, czy to przez wychowywanie i pobudzanie swojej wspólnoty do udziału w powszechnej misji Kościoła.