* Proście więc Pana żniwa, aby posłał robotników na żniwo swoje"(Łk 10, 2)

Czcigodni Bracia w biskupstwie,
Drodzy Bracia i Siostry!

1. „Proście więc Pana żniwa, aby posłał robotników na żniwo swoje”(Łk 10, 2).
Z powyższych słów, które Jezus kieruje do Apostołów, wypływa troska, którą Dobry Pasterz ciągle okazuje swoim owcom. On czyni wszystko po to, by one „miały życie i by miały je w obfitości” (J 10, 10). Po swoim zmartwychwstaniu Pan powierzy uczniom odpowiedzialność za kontynuowanie tej Jego misji, aby Ewangelia była przekazywana ludziom wszystkich czasów. Wielu jest tych, którzy w ofiarny sposób odpowiedzieli i nadal odpowiadają na to stałe zaproszenie ze strony Jezusa: „Pójdź za mną!” (J 21, 22). To są mężczyźni i kobiety, którzy zgodzili się na to, by ofiarować ich życie na całkowitą służbę dla Królestwa Bożego.

Z racji 41-go Światowego Dnia Modlitw o Powołania, który tradycyjnie przypada w IV-tą Niedzielę Wielkanocną, wszyscy wierzący zjednoczą się w żarliwej modlitwie o powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego oraz o powołania misyjne. Naszym pierwszym obowiązkiem jest bowiem modlitwa do „Pana żniwa” w intencji tych, którzy już naśladują Go poprzez życie kapłańskie i zakonne oraz w intencji tych, których On w swoim miłosierdziu nie przestaje powoływać do ważnych posług w Kościele.

2. Módlmy się o powołania!
W Liście Apostolskim Novo millennio ineunte napisałem, że „obserwuje się obecnie w świecie – pomimo postępującego procesu sekularyzacji – powszechną potrzebę duchowości, która wyraża się w dużym stopniu właśnie poprzez odnowioną potrzebę modlitwy”(n. 33). W kontekście tej potrzeby modlitwy wypowiadamy nasze wspólne wołanie do Pana, „aby posłał robotników na swoje żniwo”.

Z radością odnotowuję fakt, że w wielu Kościołach lokalnych tworzą się wieczerniki modlitwy. Również w seminariach duchownych i w domach formacyjnych zgromadzeń zakonnych oraz misyjnych mają miejsce czuwania modlitewne. Podobnie wiele rodzin staje się małymi wieczernikami modlitwy, pomagając młodym, by w sposób odważny i wielkoduszny odpowiedzieli na głos Bożego Mistrza.

Tak! Powołanie do wyłącznej służby Chrystusowi w Jego Kościele jest niezwykłym darem Bożej dobroci. To dar, o który trzeba błagać z wytrwałością i pokornym zaufaniem. Chrześcijanin powinien pozostawać ciągle otwarty na ten dar, aby nie zmarnować ‘czasu łaski’ i ‘czasu nawiedzenia’ (por. Łk 19, 44).

Szczególną wartość ma modlitwa połączona z ofiarą i cierpieniem. Cierpienie przyjęte jako dopełnienie tego, co brakuje „mękom Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (Kol 1, 24), staje się formą bardzo skutecznego wstawiennictwa. Tak wielu chorych ze wszystkich stron świata łączą swoje cierpienia z krzyżem Jezusa, aby wypraszać nowe i święte powołania! Oni towarzyszą duchowo również mnie w posłudze Piotrowej, którą Bóg mi powierzył i mają nieoceniony – choć zwykle ukryty - wkład na rzecz głoszenia Ewangelii.