PRZEMÓWIENIE POWITALNE PATRIARCHY ORMIAŃSKIEGO SZNORKA KALUSTIANA DO PAPIEŻA JANA PAWŁA II

Wasza Świątobliwość!

Z radością i wdzięcznością witamy Was w Kościele patriarchalnym.

Tu, w tym świętym Kościele, dziękujemy pokornie Waszej Świątobliwości i modlimy się o to, żeby Wasza wizyta w tym Kraju była dla naszych Kościołów źródłem błogosławieństwa. Ta wizyta ma na celu pogłębienie miłości, szacunku i wzajemnego zrozumienia między różnymi częściami Kościoła chrześcijańskiego. I winniśmy zawsze modlić się do Boga, specjalnie zaś do Ducha Świętego, aby błogosławił odnowie naszych stosunków, której przejawem jest ta wizyta. Niech Bóg da nam wolę i mądrość, żebyśmy trwali zawsze we wspólnocie miłości, dobrej woli i wzajemnego zrozumienia. Niech sprawi - w odpowiedzi na nasze modlitwy - aby wszyscy, którzy wyznają Jego imię, stanowili jedno, jak Chrystus i Ojciec są jednym. Niechaj On uświęci nas w prawdzie, żeby nasze dusze napełniły się Jego radością.

Był taki okres w przeszłości, kiedy między różnymi częściami Kościoła istniały napięcia i nieporozumienia. I te napięcia były silne. Potem Odwieczny Duch pokazał drogi zbliżenia między Kościołami. W każdym Kościele wykształciła się taka tendencja, która ukazała wszystkim piękno życia we wspólnocie braterskiej. Skłania nas to do wdzięczności wobec Pana za wszystko, co dokonane zostało dla przywrócenia tej piękności, a także do dzielenia nagrody wspólnej wiary i wspólnego chrześcijańskiego życia.

Niezapomniana pozostanie wizyta Katolikosa Wazgena I u Waszego poprzednika, Papieża Pawła VI w Rzymie w 1970 r. Jesteśmy pewni, że Święty Duch Boży działa realnie w Kościele każdej tradycji, działa przez oświeconych zwierzchników, których Wasza Świątobliwość jest najwyższym przedstawicielem.

Wasza Świątobliwość!
Racje skłaniające nas do jedności są o wiele ważniejsze aniżeli różnice między naszymi Kościołami. Jedni i drudzy wywodzimy naszą wiarę z Pisma Świętego, w którym zawiera się prawo i wola Boża oraz wielkie orędzie zbawienia. Nasze wspólne wyznanie wiary pochodzi od świętego Piotra, który zaświadczył, że Chrystus jest Synem Boga żywego. Oto więc wielkie przesłanki: jeden Bóg, jedna wiara, jeden chrzest, jedno Ciało i jeden Duch. I na tej podstawie powinniśmy budować jedność w pokoju, miłości, wzajemnym zrozumieniu.

Jesteśmy już zjednoczeni w Chrystusie, jak mówi Sobór Watykański II, który potwierdził podstawy i istotne punkty naszego wspólnego Credo, Naszym obowiązkiem jest działać wspólnie dla takiego właśnie ukształtowania Kościoła. To, co nas dzieli, ma drugorzędne znaczenie i nie może tworzyć rozłamów w łonie tego samego Ciała Chrystusowego. Winniśmy uczciwie dążyć do realizacji wytkniętego celu, żeby mogła na zawsze trwać wiara dana od Boga Kościołowi. Życzę, aby ta wizyta Waszej Świątobliwości przyczyniła się do dalszego wzrostu wzajemnego zrozumienia i do wzmożenia wysiłków dla realizacji świętego celu miłości chrześcijańskiej, która w konsekwencji doprowadzi do jedności wszystkich Kościołów.