PRZEMÓWIENIE JANA PAWŁA II PRZED ODLOTEM DO TURCJI

Dziękuję ze szczerego serca czcigodnym Kardynałom, Biskupom, Dziekanowi Korpusu Dyplomatycznego przy Stolicy Świętej, Panu Ministrowi Adolfo Sarti i innym przedstawicielom Władz włoskich, jak również wszystkim, którzy zechcieli wyrazić mi swoją życzliwość na początku mojej krótkiej podróży na Wschód.

Jak oświadczyłem, podając po raz pierwszy wiadomość o tej mojej nowej pielgrzymce, wyruszam śladami mojego Poprzednika Pawła VI, który w końcu lipca 1967 odwiedził Turcję. Udaję się do tego kraju, żeby z nowym zapałem kontynuować działanie na rzecz jedności wszystkich chrześcijan w ramach realizacji jednego z głównych celów Soboru Watykańskiego II; poza tym zaś, żeby pokazać, jak wielką wagę przywiązuje Kościół katolicki do stosunków z czcigodnymi Kościołami prawosławnymi w przeddzień rozpoczęcia dialogu teologicznego; wreszcie - żeby wyrazić moje szczere uczucie i głęboką miłość wszystkim tym Kościołom i ich Patriarchom, a specjalnie Patriarchatowi Ekumenicznemu.

Dlatego też, po złożeniu należnego uszanowania Władzom Republiki Tureckiej w Ankarze, udam się do Istambułu, żeby spotkać się z Jego Świątobliwością Patriarchą Ekumenicznym Dimitriosem I i wziąć udział w uroczystym nabożeństwie ku czci świętego Andrzeja. Następnie udam się do Efezu, miasta, w którym w 431 roku odbył się trzeci Sobór ekumeniczny, który ogłosił Maryję Dziewicę - Theotokos, to znaczy Matką Boga, oraz złożę wizytę w Izmirze.

Oby Bóg przez macierzyńskie wstawiennictwo Najświętszej Maryi Dziewicy towarzyszył swoją łaską moim krokom na tej drodze wielkiej nadziei, na drodze, która jest dalszym ważnym etapem w kierunku pełnej i doskonałej jedności wszystkich chrześcijan.

W intencji tych wszystkich wzniosłych celów religijnych i ekumenicznych proszę w tym momencie wszystkich synów Kościoła o gorącą modlitwę i zarazem o szczerą uległość natchnieniu Ducha Świętego.

Z moim Apostolskim Błogosławieństwem.