Przemówienie Jana Pawła II do członków Stowarzyszenia Nauki Chrześcijańskiej, wygłoszone 9 maja w Hamrun na Malcie

4. W głębi kontemplacji odkrywamy "chwałę Bożą na obliczu Chrystusa” (2 Kor 4,6). Z tego powodu wasza reguła życia wymaga, abyście często się modlili i regularnie spotykali ze swoim kierownikiem duchowym, który was prowadzi i towarzyszy wam na drodze waszej wierności. Kontemplować oblicze Chrystusa oznacza napełniać się energią duchową dla powierzonej wam misji. Podobnie jak św. Paweł, od kontemplacji zostaliście wezwani do bycia misjonarzami: nie tylko nauczycielami, lecz świadkami, którzy mogą przemawiać z mocą, bo niczym pierwsi uczniowie mogą powiedzieć: "Widzieliśmy Pana!” (J 20,25). To Paweł VI napisał, że "człowiek współczesny chętniej słucha świadków niż nauczycieli, a jeżeli słucha nauczycieli, to dlatego, że są oni także świadkami” ("Evangelii nuntiandi”, 41).

W cudowny sposób odnosiło się to do ks. Jerzego i musi odnosić się także do was, którzy jesteście jego duchowymi dziećmi. W swoim Liście do Galatów św. Paweł pisze, że Bogu "spodobało się, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił poganom” (Ga 1,16). Mówi o Chrystusie objawionym nie "mnie”, ale "we mnie”. Gdy Jezus objawia się sam Szawłowi na drodze do Damaszku i gdy Paweł otwiera swe serce, aby otrzymać dar, sam staje się objawieniem. Jest tak napełniony Chrystusem, że w tym samym liście może powiedzieć: "Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (2,20). Całe jego życie, wszystko, co czyni, mówi, myśli, jego ciało, jego umysł, serce i dusza stają się objawieniem Jezusa światu. To jest tajemnica podniosłego powołania danego nie tylko św. Pawłowi i błogosławionemu Jerzemu Preczy, lecz każdemu z was.

5. Wasz założyciel był szczególnie przywiązany do słów: "Verbum Dei caro factus est”, opartych na Prologu do Ewangelii św. Jana: "a Słowo ciałem się stało” (1,14). Na tym bowiem zasadza się fundament waszego powołania i waszego apostolstwa. W pewnym sensie Słowo Boże ustawicznie wciela się w swoim Ciele Mistycznym, Kościele. Winniście mu w tym pomagać, czyniąc innym to, co ks. Jerzy uczynił dla was. Musicie siać nasiona Słowa Bożego w sercach ludzi, aby żył w nich Chrystus! Musicie uczyć wszystkich - dzieci, młodzież i dorosłych - rozważania oblicza Chrystusa, oglądania Pana (por. "Novo millennio ineunte”, 16), aby światło chwały Bożej, jaśniejącej na obliczu Chrystusa, mogło jaśnieć także na ich obliczach. "To zakorzenianie się Kościoła w czasie i przestrzeni odzwierciedla w istocie rzeczy dynamikę samego Wcielenia!” (tamże, 3). Gdy nadal prowadzicie tę świętą misję, niech słowa waszego założyciela nieustannie brzmią w waszych sercach: MUSEUM - Magister, utinam sequatur Evangelium universus mundus! Nauczycielu, niechaj cały świat idzie za Ewangelią!

Powierzając was wstawiennictwu Dziewicy Maryi, św. Pawła i Błogosławionego Jerzego Preczy, jak również Błogosławionych Ignacego i Adeodaty, również dzisiaj beatyfikowanych, udzielam błogosławieństwa apostolskiego wszystkim członkom Stowarzyszenia Nauki Chrześcijańskiej, jako zadatku nieskończonego miłosierdzia w Jezusie Chrystusie, "świadku wiernym” (Ap 1,5). Il-paci maghkom!
[Pokój wam!]

Tłum. Jan Jarco/kg (KAI)