Homilia Jana Pawła II podczas spotkania z młodzieżą 7 maja w katedrze greckomelchickiej pw. Zaśnięcia NMP w Damaszku

Wówczas będziecie w stanie dokonywać wyboru i angażować się ze wszystkich waszych sił. Być może stawiacie sobie takie pytania, jak: Jaką obrać drogę? Co zrobić ze swoim życiem? Za kim pójść? Nie lękajcie się poświęcić czasu na refleksję wraz z dorosłymi, żeby poważnie rozważyć wybory, których macie dokonać, a które wymagają posłuchania Chrystusa. Wzywa On was do podążania wymagającymi ścieżkami odważnego świadectwa w służbie tym wartościom, dla których warto żyć i oddać swoje życie, jak prawda, wiara, godność człowieka, jedność, pokój, miłość. Przy pomocy Chrystusa i Jego Kościoła będziecie coraz bardziej stawać się mężczyznami i kobietami wolnymi i odpowiedzialnymi za swoje istnienie, którzy chcą aktywnie uczestniczyć w życiu swojego Kościoła, w stosunkach między wspólnotami religijnymi i ludzkimi i w budowaniu społeczeństwa coraz bardziej sprawiedliwego i braterskiego.

4. Pan Jezus domaga się od swoich uczniów, aby byli znakami w świecie; aby tam, gdzie żyją, byli widzialnymi i wiarygodnymi narzędziami Jego zbawczej obecności. Nie tyle słowami, ile przede wszystkim szczególnym stylem życia, wolnym sercem i twórczym duchem ukażecie młodym ludziom waszego pokolenia, że Chrystus jest waszą radością i waszym szczęściem. Nie oddzielajcie więc swojej wiary od codziennego życia ani waszego codziennego życia od swej wiary, jak to dzisiaj czyni wielu ludzi. Życie i istnienie chrześcijanina winny być zjednoczone wokół swojej centralnej osi: przynależności do Jezusa Chrystusa. W ten sposób każdy chrześcijanin będzie mógł ustawicznie powtarzać za Apostołem: "Wiem, komu uwierzyłem" (2 Tm 1,12).

5. Jak poganie, którzy prosili Filipa, mówiąc: "Chcemy ujrzeć Jezusa" (J 12,21) lub jak mężczyzna z Pawłowego widzenia, który powiedział: "Pomóż nam" (por. Dz 16,9), ludzie dzisiejsi w swoich poszukiwaniach po omacku chcą, często o tym nie wiedząc, poznać Chrystusa, jedynego Zbawiciela. Drodzy młodzi, wzywam was dzisiaj do głoszenia Jezusa Chrystusa z odwagą i wiernością, przede wszystkim młodym ludziom waszego pokolenia. I nie tylko do głoszenia Jezusa Chrystusa, lecz także i nade wszystko do ukazywania Go. Patrząc na wasze życie wasi rodacy powinni móc się zastanowić, co wami kieruje i co powoduje waszą radość. Będziecie mogli wówczas odpowiedzieć: "Chodźcie a zobaczycie". Kościół bardzo liczy na was, aby Chrystus był lepiej znany i bardziej kochany. Jak Apostołowie i kobiety paschalnego poranka spotkaliście Zmartwychwstałego Pana i otrzymaliście posłannictwo (por. J 20, 11-21,25), które jest posłannictwem wszystkich ochrzczonych; miłość każe nam przekazywać tę dobrą nowinę, która przemienia nasze życie i losy świata.