Dziękuję za przyjęcie i gościnność narodu brazylijskiego

4. Drodzy Diakoni i Seminarzyści, was także, którzy zajmujecie szczególne miejsce w sercu Papieża, pozdrawiam po bratersku i bardzo serdeczne. Młodzieńczość, entuzjazm, idealizm, zapał w odważnym stawianiu czoła nowym wyzwaniom, odnawiają gotowość Ludu Bożego, czynią wiernych bardziej dynamicznymi i pozwalają wspólnotom chrześcijańskim wzrastać, rozwijać się, budzić większe zaufanie, być szczęśliwszymi i bardziej optymistycznymi. Dziękuję za świadectwo, jakie dajecie, współpracując ze swymi biskupami w duszpasterstwie diecezjalnym.

Kierujcie zawsze swój wzrok na postać Jezusa, Dobrego Pasterza, "który nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu" (Mt 20,28). Bądźcie jak pierwsi diakoni Kościoła: mężami cieszącymi się dobrą sławą, pełnymi Ducha Świętego, mądrości i wiary (por. Dz 6,3-5). A wy, seminarzyści, dziękujcie Bogu za wezwanie, jakie skierował On do was. Pamiętajcie, że seminarium jest "kolebką waszego powołania i areną pierwszego doświadczenia wspólnoty" (Dyrektorium w sprawie posługi i życia kapłanów, n. 32). Modlę się, abyście byli, jeśli Bóg zechce, kapłanami świętymi, wiernymi i szczęśliwymi w służeniu Kościołowi!

5. Zwracam teraz swój wzrok i uwagę na was, czcigodne osoby konsekrowane, zgromadzone tutaj, w Sanktuarium Matki, Królowej i Patronki Narodu Brazylijskiego a także rozproszone we wszystkich częściach świata.

Wy, zakonnicy i zakonnice, jesteście propozycją, darem Bożym, który Kościół otrzymał od swego Pana. Dziękuję Bogu za wasze życie i świadectwo, jakie dajecie światu o wiernej miłości do Boga i braci. Ta miłość bez reszty, całkowita, ostateczna, bezwarunkowa i namiętna wyraża się w milczeniu, kontemplacji, modlitwie i w najróżniejszych działaniach, które podejmujecie w swych rodzinach zakonnych na rzecz ludzkości, głównie najuboższych i opuszczonych. Wszystko to wzbudza w sercu młodych pragnienie bliższego i radykalnego naśladowania Chrystusa Pana oraz ofiarowania życia na świadectwo przed mężczyznami i kobietami naszych czasów, że Bóg jest Miłością i że warto dać się porwać i ulec, aby poświęcić się całkowicie Jemu (por. adh. ap. "Vita consecrata", n. 15).

Życie zakonne w Brazylii zawsze było znaczące i odgrywało ważną rolę w dziele ewangelizacji od początków kolonizacji. Nie dalej jak wczoraj miałem wielką przyjemność przewodniczyć Eucharystii, podczas której został kanonizowany św. Antoni od św. Anny Galvao, kapłan i zakonnik franciszkański, pierwszy święty urodzony w Brazylii. Obok niego innym cudownym świadectwem osoby konsekrowanej jest święta Paulina, założycielka Małych Sióstr od Niepokalanego Poczęcia. Miałbym jeszcze wiele innych przykładów do cytowania. Niech one wszystkie służą wam jako bodziec do przeżywania pełnej konsekracji. Niech wam Bóg błogosławi!