Rodzina jest szkołą humanizacji człowieka

Drodzy bracia i siostry,

cieszę się ogromnie, że biorę udział w tym spotkaniu modlitewnym, podczas którego chcemy uczcić z wielką radością dar Boży, jakim jest rodzina. Dzięki nadziei w Chrystusie zmartwychwstałym, który daje odwagę i światło zwłaszcza w chwilach największego nieszczęścia człowieka i dzięki modlitwie czuję się bardzo bliski tym wszystkim, którzy niedawno pogrążyli się w żałobie w tym mieście.

Zjednoczeni tą samą wiarą w Chrystusa, zebraliśmy się tu z tak wielu stron świata jako wspólnota, która dziękuje i daje radosne świadectwo, że istota ludzka stworzona została na obraz i podobieństwo Boga, aby miłować, i która realizuje się w pełni tylko wtedy, gdy daje szczerze samą siebie innym. Rodzina jest uprzywilejowanym środowiskiem, w którym każda osoba uczy się dawać i otrzymywać miłość. Dlatego Kościół okazuje nieustannie duszpasterską troskę o to podstawowe dla osoby ludzkiej środowisko. Tak naucza on w swoim Magisterium: "Bóg, który jest miłością i stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości. Stwarzając mężczyznę i kobietę, powołał ich w małżeństwie do głębokiej wspólnoty życia i miłości, tak że «już nie są dwoje, lecz jedno ciało» (Mt 19, 6)" (Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego, 337).

Oto prawda, którą Kościół głosi niestrudzenie przed światem. Mój umiłowany poprzednik Jan Paweł II mawiał, że "«obrazem i podobieństwem» Boga stał się człowiek nie tylko przez samo człowieczeństwo, ale także poprzez komunię osób, którą stanowią od początku mężczyzna i niewiasta… Człowiek staje się odzwierciedleniem Boga nie tyle w akcie samotności, ile w akcie komunii" (Katecheza z 14 listopada 1979). Dlatego potwierdziłem zwołanie tego V Światowego Spotkania Rodzin w Hiszpanii, a konkretnie w Walencji, bogatej w tradycje i dumnej z wiary chrześcijańskiej, którą żyje i pielęgnuje tak wiele rodzin.

Rodzina jest instytucją pośrednią między jednostką a społeczeństwem i nic nie może jej w pełni zastąpić. Ona sama opiera się przede wszystkim na głębokim związku osobowym między mężem a żoną, wspieranym miłością i wzajemnym zrozumieniem. Dlatego otrzymuje obfitą pomoc od Boga w sakramencie małżeństwa, który pociąga za sobą prawdziwe powołanie do świętości. Oby dzieci mogły doświadczać więcej momentów zgody i miłości rodziców, niż niezgody czy obojętności, albowiem miłość między ojcem a matką daje dzieciom poczucie bezpieczeństwa oraz uczy je piękna wiernej i trwałej miłości.

Rodzina to dobro niezbędne narodom, niezbędny fundament społeczeństwa i wielki skarb małżonków przez całe ich życie. Jest niezastąpionym dobrem dla dzieci, które winny być owocem miłości, całkowitego i wielkodusznego oddania rodziców. Głoszenie integralnej prawdy o opartej na małżeństwie rodzinie, jako Kościele domowym i sanktuarium życia, to wielka odpowiedzialność, spoczywająca na wszystkich.