Pobożność ludowa

1. Pieśń na wejście.

2. Modlitwa „Ojcze nasz”.

3. Czytanie biblijne: Łk 2, 41-52.

4. Czytanie z nauki Kościoła:

1. Liturgia jest wierzchołkiem, do którego dąży cała działalność Kościoła i źródłem z którego emanuje cała jego moc. Jednakże nie wyczerpuje się w niej cała aktywność Kościoła, ani życie duchowe wiernych. Dlatego też Kościół, oprócz uczestnictwa w liturgii, zachęca i zaleca uroczystości i praktyki pobożności ludowych. Zdarza się jednak czasami że Kościół przyjmuje pewne zwyczaje, które wypływają z autentycznych przejawów wiary i religijności ludu bożego; aczkolwiek w innych musi oczyszczać niedociągnięcia, zbyt duże skrzywienia a nawet pewne formy zabobonów.

2. Wielowiekowe doświadczenie Kościoła świadczy o tym, że tego typu pobożność wydała wiele owoców życia chrześcijańskiego w rodzinach i w narodach. Podtrzymywany przez te praktyki i oświecony Duchem Świętym, Kościół wierzy że taka pobożność może udzielać wielkich przysług wierze prawdziwie „kulturowej” według zróżnicowania narodów i kontynentów.

3. Wyrazy ludowej pobożności w ciągu roku liturgicznego są wielorakie, szczególnie podczas Wielkiego Postu, Wielkiego Tygodnia i Tryduum Paschalnego. W Okresie Zwykłym istnieją również liczne przejawy kultu poświęcone Maryi Dziewicy, świętym i zmarłym. Nieodłączną częścią tej pobożności są pielgrzymki, odwiedzanie sanktuariów, cmentarzy, procesje, itp.

4. Istnieje bardzo silny związek rodziny chrześcijańskiej z tego typu przejawami pobożności, w sposób szczególny pielgrzymowanie i odwiedzanie sanktuariów maryjnych, z których wiele jest powszechnie znanych; rodzina przekazała tego typu przywiązania z ojca na syna. Jeszcze dzisiaj jest wiele rodzin chrześcijańskich, które udają się wraz ze swoimi dziećmi do sanktuariów maryjnych i tam, oprócz przejawów pobożności, przystępują do sakramentu Pokuty i przyjmują Eucharystię.

5. Oprócz tych właśnie przejawów pobożności istnieją jeszcze inne, bardziej codzienne, takie jak modlitwa przed posiłkami, wspólne odmawiane różańca w rodzinie, błogosławieństwo domów, samochodów, odwiedzania sanktuariów poświeconych Świętym patronom, modlitwy o deszcz, prośby o opiekę w obliczu różnych niebezpieczeństw, itp.

6. Ponieważ wiara ukształtowała te przyzwyczajenia i praktyki religijne, jest rzeczą korzystną aby rodzice kontynuowali ich naśladowanie i przekazywali swoim dzieciom tego ducha prostoty i siły, przeżywając swój kontakt z Bogiem w każdym momencie własnej egzystencji, nie tylko podczas szczególnych momentów ale i w codzienności.

7. Pobożne praktyki tego typy, wywierały ponadto i wywierają ogromny wpływ na tożsamość narodów i na zewnętrzne wyrażanie wyznawanej wiary. Kiedy takie przejawy pobożności przybiorą postać zwyczaju, staną się wówczas radosnym świadectwem i wyrazem własnej wiary, oraz bodźcem wiary dla ludzi słabych i niewierzących.

5. Refleksja Przewodnika.

6. Dialog:

* Dlaczego pobożność ludowa jest tak ważnym elementem w życiu chrześcijańskim? Czy nie jest to coś małowartościowego?
* Czy pobożność ludowa prowadzi do wyniesienia Maryi i Świętych ponad Boga? Dlaczego?
* Możesz wymienić jakieś przejawy niepoprawnej pobożności ludowej?

7. Zobowiązania.

8. Modlitwa „Zdrowaś Maryjo” i inwokacja „Regina familiae. Ora pro nobis”.

9. Modlitwa za rodzinę: Boże nasz Ojcze, Ty dałeś nam Świętą Rodzinę jako cudowny przykład w oczach Twojego ludu, dozwól, prosimy cię, abyśmy naśladując cnoty rodzinne i zjednoczeni więzami miłości, mogli otrzymać nagrodę w wieczności chwały niebieskiej. Przez Chrystusa Pana naszego.

10. Pieśń na zakończenie.