Dzieci są wiosną rodziny i społeczeństwa

6. Patrząc na tak wiele rozbitych rodzin, Kościół nie czuje się powołany do wydawania surowych i bezwzględnych sądów, ale pragnie raczej rozjaśniać mroki licznych ludzkich dramatów światłem słowa Bożego, wspierając je świadectwem swego miłosierdzia. W takim właśnie duchu duszpasterstwo rodzin próbuje zajmować się także sytuacjami ludzi wierzących, którzy rozwiedli się i zawarli nowe związki. Nie są oni wykluczeni ze wspólnoty; przeciwnie, są wezwani, aby uczestniczyć w jej życiu, przyswajając sobie coraz lepiej ducha ewangelicznych nakazów. Kościół, nie ukrywając przed nimi prawdy o obiektywnym nieładzie, jakim jest ich sytuacja, oraz o jego konsekwencjach dla życia sakramentalnego, pragnie im okazywać całą swą macierzyńską troskę.

Wy, chrześcijańscy małżonkowie, możecie być pewni, że sakrament małżeństwa jest dla was rękojmią łaski, jakiej potrzebujecie, aby wytrwać we wzajemnej miłości, której wasze dzieci potrzebują jak chleba.

Nad tą głęboką wspólnotą między wami macie się dzisiaj zastanowić, prosząc o obfite jubileuszowe błogosławieństwo.

7. W tej refleksji nie możecie też uniknąć fundamentalnego pytania o waszą misję wychowawczą. Skoro daliście życie dzieciom, macie też obowiązek wspomagać je - w sposób odpowiedni dla ich wieku - w wyborze drogi i podejmowaniu życiowych decyzji, respektując wszystkie ich prawa.

W naszych czasach dokonał się niewątpliwie postęp w sferze uznania praw dziecka, ale nadal smutkiem napełnia lekceważenie tych praw w praktyce, czego przejawem są liczne i przerażające zamachy na godność dzieci. Należy czuwać, aby dobro dziecka było zawsze stawiane na pierwszym miejscu. Poczynając od chwili, gdy rodzi się pragnienie posiadania dziecka. Skłonność do stosowania niedopuszczalnych moralnie sposobów prokreacji jest przejawem absurdalnego sposobu myślenia, który akcentuje «prawo do dziecka» miast uznawać «prawo dziecka» do tego, by narodzić się i wzrastać w sposób w pełni ludzki. Jakże bardzo różni się od takiej postawy i zasługuje na poparcie praktyka adopcji! Jest to prawdziwy akt miłości, służący przede wszystkim dobru dziecka, a nie zaspokojeniu potrzeb rodziców.

8. Moi drodzy, starajmy się wszystkimi siłami bronić wartości rodziny i krzewić szacunek dla ludzkiego życia od chwili poczęcia. Są to wartości należące do podstawowej «gramatyki» dialogu między narodami i ludzkiego współistnienia. Żywię głęboką nadzieję, że zarówno rządy i parlamenty krajowe, jak i organizacje międzynarodowe, zwłaszcza Organizacja Narodów Zjednoczonych, nie zatracą nigdy tej prawdy. Proszę wszystkich ludzi dobrej woli, którzy uznają te wartości, aby przez skuteczne współdziałanie sprawili, że będą one wywierać decydujący wpływ na praktykę życiową, na tendencje kulturowe i środki społecznego przekazu, na decyzje polityczne i na prawodawstwo państwowe.

9. Do was, drogie matki, którym wrodzony instynkt każe zawsze bronić życia, kieruję naglące wezwanie: bądźcie zawsze źródłem życia, nigdy śmierci!

Ojcowie i matki, do was wszystkich mówię: zostaliście powołani do niezwykle wzniosłej misji, jaką jest współdziałanie ze Stwórcą w przekazywaniu życia (por. List do Rodzin, 8); nie lękajcie się życia! Głoście wartość rodziny i zarazem wartość życia! Bez tych wartości nie będzie przyszłości godnej człowieka!

Wspaniały widok, jaki tworzą zapalone świece przyniesione przez was na plac św. Piotra, niech pozostanie na długo w waszej pamięci jako znak Tego, który jest Światłością i wzywa was, byście swoim świadectwem rozjaśniali drogi ludzkości w nowym tysiącleciu.