Kościół zgromadzony wokół Eucharystii

Ludzki umysł nie jest w stanie pojąć tak wzniosłej tajemnicy. Ale umocniony łaską Bożą, ośmiela się powtarzać z wiarą:

Adoro te devote, latens Deitas,

quae sub his figuris vere latitas.

Wielbię Ciebie, Boże ukryty,

który pod tymi świętymi postaciami

prawdziwie jesteś obecny.

4. «Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie» (Ef 4, 4).

W tych słowach, których przed chwilą wysłuchaliśmy, apostoł Paweł mówi o Kościele, wspólnocie ludzi wierzących, połączonych w jednym ciele, przenikniętych jednym Duchem i umocnionych uczestnictwem w jednej nadziei. Paweł ma na myśli rzeczywistość mistycznego Ciała Chrystusa, które w Jego Ciele eucharystycznym ma swoje żywotne centrum, promieniujące energią łaski na wszystkie członki.

Pisze Apostoł: «Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno Ciało» (1 Kor 10, 16-17). Tak więc my wszyscy, ochrzczeni, stajemy się członkami tego ciała i tym samym członkami jedni drugich (por. 1 Kor 12, 27; Rz 12, 5). Z głębi serca składamy dzięki Bogu, który uczynił z Eucharystii sakrament naszej pełnej komunii z Nim i z braćmi.

5. Dzisiejszego wieczoru, odprawiając uroczyste Nieszpory o Trójcy Przenajświętszej, rozpoczynamy tydzień szczególnie bogaty, który zgromadzi wokół Eucharystii biskupów i kapłanów, osoby konsekrowane i wiernych świeckich z wszystkich części świata. Będzie to niezwykłe doświadczenie wiary i wymowne świadectwo kościelnej komunii.

Witam was, drodzy bracia i siostry, uczestniczący w tym wydarzeniu jubileuszowym, w którym można dostrzec samo serce całego Roku Świętego. Szczególne pozdrowienie kieruję do wiernych diecezji rzymskiej, naszej diecezji, którzy pod przewodnictwem księdza Kardynała Wikariusza i biskupów pomocniczych oraz przy współpracy duchowieństwa, zakonników i zakonnic, a także licznych i ofiarnych osób świeckich przygotowali Kongres Eucharystyczny w jego wielorakich aspektach. Diecezja będzie się starała zapewnić harmonijny przebieg Kongresu w nadchodzących dniach, świadoma zaszczytu, jakiego doznaje, goszcząc to centralne wydarzenie Wielkiego Jubileuszu.

Specjalne pozdrowienie pragnę skierować także do licznych bractw, które zgromadziły się w Rzymie, aby uczestniczyć w wymownej «Drodze braterstwa». Ich obecność, której szczególnego kolorytu dodają artystyczne krzyże i cenne wizerunki święte, przywiezione tu na ogromnych «machinach», stanowi godną oprawę nabożeństwa eucharystycznego, które nas tu zgromadziło.

Na tym placu skupia się dziś uwaga umysłów i serc licznych wiernych na całym świecie. Wzywam wszystkich - poszczególnych wiernych i całe wspólnoty kościelne wszędzie na ziemi — by przeżywały z nami te wzniosłe chwile pobożności eucharystycznej. Proszę zwłaszcza dzieci i osoby chore oraz wspólnoty kontemplacyjne, aby ofiarowały swoje modlitwy w intencji pomyślnego i owocnego przebiegu tego międzynarodowego spotkania eucharystycznego.

6. Kongres Eucharystyczny jest dla nas wezwaniem do odnowienia wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Sakramencie Ołtarza: Ave, verum corpus!

Jest też równocześnie naglącym wezwaniem do pojednania i jedności wszystkich wierzących: «Jedno Ciało (...), jedna wiara, jeden chrzest»! Podziały i sprzeczności nadal niestety ranią Ciało Chrystusa i nie pozwalają chrześcijanom różnych wyznań dzielić się jednym chlebem eucharystycznym. Dlatego módlmy się jednomyślnie o uzdrawiającą moc Bożego miłosierdzia, szczególnie obfitą w Roku Jubileuszowym.

Ty zaś, o Chryste, jedyna Głowo i Zbawicielu, przyciągnij do siebie wszystkie swoje członki. Zjednocz je i przemień swoją miłością, aby Kościół promieniował nadprzyrodzonym pięknem, które jaśnieje w świętych w każdej epoce i w każdym narodzie, w męczennikach, wyznawcach, dziewicach i niezliczonych świadkach Ewangelii!

O Iesu dulcis, o Iesu pie,

o Iesu, fili Mariae!

Amen!