Eucharystia sakramentem miłości i pokoju

4. Nieprzypadkowo to właśnie pozdrowienie pojawia się na ustach zmartwychwstałego Chrystusa. Stając przed apostołami, Jezus pokazuje im najpierw rany w dłoniach i boku, znaki przebytych zmagań, a potem wita ich życzeniem: «Pokój wam!» (J 20, 19. 21. 26). Pokój ten przekazuje uczniom jako bezcenny dar, którego nie należy zazdrośnie ukrywać, ale którym trzeba się dzielić przez świadectwo.

Dzisiejszego wieczoru, niosąc w procesji Eucharystię - sakrament Chrystusa, naszej Paschy, zaniesiemy na ulice Rzymu orędzie tego pokoju, który On nam pozostawił, a którego świat dać nie może. W drodze będziemy się zastanawiać, jakie świadectwo my sami dajemy na rzecz pokoju. Nie wystarczy bowiem mówić o pokoju, jeśli nie staramy się zarazem żywić w sercu pokojowych uczuć i okazywać ich na co dzień naszym bliźnim.

Będziemy nieść w procesji Eucharystię i zanosić żarliwe modlitwy do «Księcia Pokoju» za pobliskie Bałkany, gdzie przelano już zbyt wiele krwi i zbyt wiele razy podeptano godność i prawa ludzi i narodów.

Umocnieniem dla naszej modlitwy będzie dzisiejszego wieczoru nadzieja, która - jak się zdaje - nareszcie pojawiła się na nowo.

5. «Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata» (J 6, 51). Słowa Jezusa z Ewangelii, których przed chwilą wysłuchaliśmy, pozwoliły nam zrozumieć, co jest źródłem prawdziwego pokoju. Chrystus jest naszym pokojem, jest «chlebem» ofiarowanym za życie świata. On jest «chlebem», który Bóg Ojciec przygotował, aby ludzkość miała życie i miała je w obfitości (por. J 10, 10).

Bóg nie oszczędził własnego Syna, ale oddał Go jako zbawienie dla wszystkich, jako Chleb, którym trzeba się karmić, aby mieć życie. Słowa Jezusa są jasne: aby mieć życie, nie wystarczy wierzyć w Boga, trzeba Nim żyć (por. Jk 2, 14). Dlatego Chrystus-Słowo wcielił się, umarł, zmartwychwstał i dał nam swojego Ducha; dlatego pozostawił nam Eucharystię, abyśmy mogli żyć z Niego, tak jak On żyje z Ojca. Eucharystia to sakrament daru, jaki Chrystus złożył nam z samego siebie: to sakrament miłości i pokoju, który jest pełnią życia.

6. «Chlebie żywy, który daje życie!»

Panie Jezu, stojąc przed Tobą, naszą Paschą i naszym pokojem, przyrzekamy, że nie uciekając się do przemocy, będziemy się przeciwstawiać przemocy człowieka wobec człowieka.

Korząc się u Twoich stóp, o Chryste, pragniemy dzisiaj dzielić się chlebem nadziei z naszymi braćmi pogrążonymi w rozpaczy; chlebem pokoju z braćmi udręczonymi przez czystki etniczne i wojnę; chlebem życia z braćmi, którym każdego dnia zagraża oręż zniszczenia i śmierci.

Z niewinnymi i najbardziej bezbronnymi ofiarami pragniemy dzielić, o Chryste, żywy chleb Twojego pokoju.

«Za nich składamy Tobie tę ofiarę uwielbienia, a także oni ją składają» (Kanon Rzymski), abyś Ty, o Chryste, narodzony z Maryi Panny, Królowej Pokoju, był dla nas, wraz z Ojcem i Duchem Świętym, źródłem życia, miłości i pokoju. Amen!