Do modlitwy o współdziałanie chrześcijan różnych wyznań w Ziemi Świętej wezwał Benedykt XVI podczas wizyty w katedrze Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego w Jerozolimie.
„Proszę was, byście się ze mną modlili, żeby wszyscy chrześcijanie w Ziemi Świętej działali wspólnie, wielkodusznie i gorliwie przepowiadając Ewangelię naszego pojednania w Chrystusie oraz nadejścia Jego Królestwa świętości, sprawiedliwości i pokoju” – mówił papież.
Podkreślił, że dialog między Kościołem katolickim a Ormiańskim Kościołem Apostolskim i innymi przedchalcedońskimi Kościołami Wschodu pozwolił przezwyciężyć „brzemię dawnych nieporozumień” i „jest bardzo obiecujący na przyszłość”. Za szczególny znak nadziei Ojciec Święty uznał „niedawny dokument o naturze i misji Kościoła, wypracowany przez Komisję Wspólną i przedstawiony Kościołom do przeanalizowania i oceny”. Wezwał do zawierzenia prac Komisji Wspólnej „Duchowi mądrości i prawdy, aby mogła ona wydać obfite owoce dla wzrostu jedności chrześcijan i postępu przepowiadania Ewangelii wśród ludzi naszych czasów”.
Benedykt XVI zauważył, że od pierwszych wieków chrześcijaństwa „wspólnota ormiańska w Jerozolimie miała sławną historię, charakteryzującą się w szczególności niezwykłym rozwojem życia monastycznego oraz kulturą powiązaną z miejscami świętymi i tradycjami liturgicznymi, które rozwinęły się wokół nich”. Wyraził nadzieję, że Kościół ormiański będzie mógł stale „czerpać nowe życie ze swych bogatych tradycji”, świadcząc w Jerozolimie o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa.
Ormiański Kościół Apostolski liczy 3 miliony wiernych w Armenii i 5 milionów w diasporze. Należy on do najstarszych wspólnot chrześcijańskich na świecie. Jego początki sięgają czasów apostolskich (stąd jego nazwa), a za swych założycieli uważa apostołów Tomasza i Bartłomieja. Rzeczywistym jednak apostołem tego narodu jest św. Grzegorz Oświeciciel, który ok. 315 r. został pierwszym biskupem ormiańskim. Wcześniej zdołał nawrócić na wiarę Chrystusową króla Tyrydatesa, który w 301 r. ogłosił chrześcijaństwo religią państwową, Armenia stała się w ten sposób pierwszym krajem, który to uczynił.
Kościół ormiański należy do grupy tzw. przedchalcedońskich (lub niechalcedońskich) Kościołów Wschodu, tzn. tych, które odrzuciły uchwały Soboru w Chalcedonie z 451 r. o dwóch naturach w Chrystusie – boskiej i ludzkiej. Jednak prowadzony w ostatnich dziesięcioleciach dialog teologiczny wykazał, że powodem odrzucenia nauczania soborowego było odmienne rozumienie stosowanej terminologii i Ormiański Kościół Apostolski wyznaje wiarę zarówno w prawdziwe bóstwo, jak i w prawdziwe człowieczeństwo Jezusa Chrystusa. Znalazło to wyraz w deklaracji chrystologicznej podpisanej przez Jana Pawła II i zwierzchnika Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego katolikosa Garegina I w 1997 r.
W ciągu wieków zarówno Kościół, jak państwo i cały naród ormiański przechodziły różne koleje i bardzo burzliwe losy, co na płaszczyźnie kościelnej pozostawiło trwały ślad m.in. w postaci istnienia dwóch patriarchatów-katolikatów: pierwszego, historycznie i hierarchicznie, w Eczmiadzynie koło stolicy kraju, z tytułem katolikosa i patriarchy wszystkich Ormian oraz drugiego w Antelias koło Bejrutu,z tytułem katolikosa Cylicji. Ponadto w Kościele tym jest dwóch patriarchów, ale bez tytułu katolikosa: w Jerozolimie i w Konstantynopolu.
Do grupy niechalcedońskich Kościołów Wschodu, zwanych też do niedawna monofizyckimi, należą również m.in. Kościoły syryjski, koptyjski i etiopski.
st, kg, pb / ju.
"Wierni Ewangelii i fundamentalnym wartościom wiary chrześcijańskiej”.
Prezentacja dokumentu nastąpi 9 października w Biurze Prasowym Stolicy Apostolskiej.
Ojciec Święty przyjął na audiencji duszpasterzy osób starszych.
"To dzieło nie okazało się chwilową inicjatywą, ale nabrało poważnego charakteru".
Szczególnie na terenach, gdzie istnieją głębokie rany spowodowane długotrwałym konfliktami.
Papież przyjął przedstawicieli Konferencji Medycznej Ameryki Łacińskiej i Karaibów.
Papież przyjął w Watykanie uczestniczki kapituły generalnej sióstr paulistek.