Benedykt XVI w Ziemi Świętej: dzień siódmy - podsumowanie

Nieszpory w nazaretańskiej bazylice

Po spotkaniu ze zwierzchnikami religijnymi Galilei Benedykt XVI zszedł do Groty Zwiastowania. Przygotowano tam dla niego klęcznik, na którym pozostał chwilę na prywatnej modlitwie. W tej samej świątyni poprowadził następnie nieszpory z duchowieństwem, przedstawicielami ruchów religijnych oraz ze współpracownikami duszpasterskimi. W Nazarecie wyjątkowo licznie obecne są zgromadzenia zakonne, m.in. franciszkanie, salezjanie, bracia szkolni, bonifratrzy czy siostry nazaretanki.

Papieża powitał abp Paul Nabil El-Sayyah. „Chcielibyśmy, abyś odczuł, że nasze oddanie w duchu służby jest również wyrazem wierności wobec ciebie, jako Następcy Piotra” – zapewnił maronicki arcybiskup Hajfy i Ziemi Świętej odpowiedzialny za duszpasterstwo rodzin.

Nieszpory z duchowieństwem zakończyły papieski pobyt w Nazarecie. Jutro ostatni dzień pielgrzymki. Benedykt XVI rozpocznie go ekumenicznym spotkaniem w siedzibie patriarchatu grecko-prawosławnego w Jerozolimie. Stamtąd przejdzie do Grobu Pańskiego, po czym odwiedzi jeszcze świątynię Ormiańskiego Kościoła Apostolskiego. Po ceremonii pożegnania na lotnisku Ben Guriona w Tel Awiwie odleci do Rzymu.

Cud Wcielenia nadzieją współczesnych chrześcijan – papieska homilia na nieszporach w Nazarecie

W tym miejscu, gdzie Jezus się wychowywał i uczył się języka hebrajskiego, szczególnie pozdrawiam chrześcijan, którzy mówią tym językiem, a tym samym przypominają o żydowskich korzeniach naszej wiary – powiedział Benedykt XVI w czasie nieszporów. Papież poświęcił homilię refleksji nad tajemnicą Wcielenia i sytuacją chrześcijan w Ziemi Świętej.

„To, co stało się tu, w Nazarecie, w ukryciu przed światem, było szczególnym dziełem Boga, przemożną interwencją Boga w dzieje – mówił Ojciec Święty. – Poczęło się bowiem dziecię, mające przynieść zbawienie całemu światu. Cud Wcielenia jest dla nas stałym wezwaniem, abyśmy otwierali nasze pojmowanie na nieograniczone możliwości przemieniającej mocy Boga, Jego miłości do nas, pragnienia, by się z nami zjednoczyć. (...) Kiedy rozważamy tę radosną tajemnicę, budzi się w nas nadzieja, pewna nadzieja, że Bóg nadal będzie interweniował w naszych dziejach, aby osiągnąć cele, które po ludzku wydają się niemożliwe. (...) W Izraelu i na Terytoriach Palestyńskich chrześcijanie są mniejszością. Być może czasami doświadczacie, że wasz głos niemal się nie liczy. (...) Wasze położenie przywodzi na myśl sytuację młodej Dziewicy Maryi, która w Nazarecie wiodła życie ukryte i nie miała niczego, co świat uznaje za wartościowe i wpływowe. A tymczasem, by zacytować słowa Maryi z jej wspaniałego hymnu uwielbienia Magnificat, Bóg wejrzał na uniżenie swej służebnicy. Podobnie jak Maryja, również i wy macie do odegrania swoją rolę w Bożym planie zbawienia: macie nieść światu Chrystusa, świadczyć o Nim i głosić Jego orędzie pokoju i jedności”.

Radio Watykańskie