Od pokolenia Jana Pawła II będą zależały losy świata

Radio Watykańskie - Kto zatem spotyka się na tym rzymskim forum?

J. Fabisiak: Młodzi ludzie z 21 krajów, przede wszystkim z Europy zachodniej i wschodniej, z krajów byłego Związku Radzieckiego. Dam jeden przykład. Kończąca studia 24-letnia Ukrainka z Żytomierza bardzo pragnęła pojechać na to spotkanie. Jej rodzice mówili jej: My nigdy nie byliśmy w tym mieście, gdzie są korzenie naszej wiary, ty koniecznie musisz tam pojechać. Jednak nie miała wizy. Dzięki życzliwości MSZ udało się jej pomóc i w Kaliningradzie otrzymała wizę schengenowską. Ukrainka z Żytomierza musiała pojechać do Kaliningradu, co zabrało jej półtora dnia w jedną stronę. Potem dzień oczekiwała w ambasadzie, bo procedury schengenowskie są długie. A zatem cztery dni podróżowała po to, żeby potem wrócić, zmienić bagaże i wyruszyć autokarem do Rzymu. W sumie tydzień podróżowania, żeby być w tym świętym mieście, uklęknąć przy grobie Ojca Świętego, modlić się w kolebce chrześcijaństwa. Ta wiara była dla mnie powalająca.

Radio Watykańskie - Wschód to nie tylko były Związek Radziecki. Czy w gronie uczestników spotkania znalazł się też ktoś z Bliskiego bądź Dalekiego Wschodu?

J. Fabisiak: Jest np. przedstawiciel Caritas z Pakistanu. Ten młody człowiek mówi: Zawsze pomagałem innym, nie wyobrażałem sobie, że przyjadę. Jest także Japończyk. Zresztą nasze logo – schody prowadzące do Kaplicy Sykstyńskiej – to też dzieło młodego Japończyka. Kiedy zapytaliśmy go, czy życzy sobie wynagrodzenia, powiedział: „Chciałbym to ofiarować waszemu Ojcu Świętemu, Janowi Pawłowi II”. Zatem ci młodzi ludzie przyjechali do Rzymu z różnych krajów, także tych bardzo egzotycznych.

Radio Watykańskie - Mówiliśmy o inspiracjach spotkania. Jakie są jego cele?

J. Fabisiak: Są cele na dzisiaj i cele perspektywiczne. W obecnej chwili chodzi nam o spotkanie i oderwanie od codzienności, która bywa ogromnie pochłaniająca. Młodzi ludzie w wieku 30 lat (zaproszeni zostali w wieku od 25 do 35 lat) to ci, od których niebawem będą zależały losy świata. To są prezesi banków, doradcy ekonomiczni, kulturalni, młodzi lekarze. A jeśli od nich zależą losy świata, to na pewno muszą się bardzo angażować zawodowo. Bywa jednak, że intensywne zaangażowanie z jednej strony, a z drugiej obcowanie z często chłodnymi religijnie i często wątpiącymi ludźmi – powodują, że brakuje im czasu i dobrego ukierunkowania na sprawy Boże. A wiara potrzebuje modlitwy, kontemplacji i wspólnoty. A więc, gdy nie mają na to czasu, chcieliśmy dać im możliwość, żeby spotkali się tutaj razem, choć na te trzy dni się wyciszyli, porozmawiali o najważniejszych sprawach.