Watykan: Dekalog kierowcy

W dokumencie przypomina się, że ostrzeganie przed niebezpieczeństwami związanymi z ruchem drogowym, należy do misji Kościoła. Nie pomniejsza on odpowiedzialności za wypadki także pieszych, a za szczególnie ryzykowne uważa wyścigi samochodowe, w tym także nielegalne. Podkreśla, że zdecydowana większość wypadków drogowych jest rezultatem lekkomyślności, "jeśli nie wręcz głupoty czy arogancji:" kierowców i pieszych. Stąd potrzeba edukacji drogowej, także z udziałem Kościoła, który bierze na siebie "uwrażliwianie sumień" w tej dziedzinie. Odpowiedzialna jest za to rodzina, parafia, stowarzyszenia i ruchy kościelne, zwłaszcza przeznaczone dla dzieci i młodzieży.

Przypomina się o duszpasterstwie kierowców ciężarówek, osób prowadzących autobusy i autokary, maszynistów kolejowych, odpowiedzialnych za bezpieczeństwo na drogach oraz pracowników stacji benzynowych i punktów żywienia.

W drugiej części dokumentu mowa jest o "duszpasterstwie na rzecz wyzwolenia kobiet ulicy". Przypomina się, że klienci przyjeżdżają po nie samochodami, które są także "miejscem nierządu". Dla Kościoła katolickiego prostytucja pozostaje "formą współczesnego niewolnictwa". Klient zaś to "osoba, która ma także problemy i jest we pewnym sensie również niewolnikiem". Papieska Rada wyraża przekonanie, że do położenia kresu handlowi seksualnemu przydałoby się karanie klientów, a nie tylko "społeczna dezaprobata". Nie bez znaczenia będzie również potępienie "uwłaczającego sposobu przedstawiania kobiety w reklamie".

W części trzeciej mowa jest o "dzieciach ulicy", których według szacunków jest około stu milionów. Wśród przyczyn tego zjawiska wymienia się rozkład rodziny, przemoc, "czasem perwersyjna", wobec dzieci, emigrację, ubóstwo, narkomanię i alkoholizm, prostytucję, a także wojnę i niepokoje społeczne oraz, szczególnie w Europie, "kulturę transgresji". Jako konkretne środki zaradcze wymienia się m. in. działalność artystyczną. Duży nacisk trzeba położyć na właściwe przygotowanie duszpasterzy na tym polu.

Czwarta i ostatnia część dokumentu Papieskiej Rady Duszpasterstwa Migrantów i Podróżnych dotyczy ludzi bezdomnych. Są oni także ofiarami zataczającego coraz szersze kręgi ubóstwa. Z uznaniem autorzy dokumenty podkreślają, że instytucje kościelne posiadają już bogate doświadczenie w tej dziedzinie i potrafią stawiać mu czoło. Przypomina się więc jedynie o znaczeniu ich pochówku, za który odpowiedzialni są duszpasterze. Postuluje się również, aby "raz w roku wraz z osobami żyjącymi na ulicy wspomnieć tych, którzy przeszli do lepszego życia, wspominając każdego z imienia, które zapisane już zostało w księdze życia".

Dokument, noszący datę 24 maja 2007, wspomnienie Matki Bożej Ulicznej ("Madonna della Strada"), podpisali przewodniczący rady kardynał Renato Martino i jej sekretarz arcybiskup Agostino Marchetto.