Misja i powołanie rodziny w Kościele i w świecie współczesnym

Pełny tekst Relacji Końcowej dla Ojca Świętego Franciszka po XIV Zwyczajnym Zgromadzeniu Synodu Biskupów nt. „Misja i powołanie rodziny w Kościele i w świecie współczesnym”, 24 października 2015.

WSTĘP

1. My ojcowie, zgromadzeni na Synodzie wokół Papieża Franciszka, dziękujemy Jemu za zwołanie nas, byśmy wraz z Nim i pod Jego przewodnictwem dokonali refleksji nad powołaniem i misją rodziny dzisiaj. Z pokorą przekazujemy Jemu owoce naszej pracy, świadomi ich ograniczeń. Możemy jednak powiedzieć, że stale mieliśmy na uwadze rodziny świata, z ich radościami i nadziejami, z ich smutkami i lękami. Uczniowie Chrystusa wiedzą, że „nie można znaleźć nic prawdziwie ludzkiego, co nie odbijałoby się echem w ich sercach. Ich wspólnota składa się bowiem z ludzi, którzy pielgrzymują do królestwa Ojca zjednoczeni w Chrystusie, kierowani przez Ducha Świętego, i którzy przyjęli orędzie zbawienia, aby je skierować do wszystkich. Dlatego rzeczywiście doświadcza ona najściślejszej łączności z rodzajem ludzkim i jego historią”(GS, 1). Dziękujemy Panu za hojną wierność, z jaką wiele rodzin chrześcijańskich odpowiada na swoje powołanie i misję, również w obliczu przeszkód, niezrozumienia i cierpień. Ku tym rodzinom podąża wsparcie całego Kościoła, który w jedności ze swoim Panem i wspierany działaniem Ducha Świętego wie iż posiada słowo prawdy i nadziei, by skierować je do wszystkich ludzi. Przypomniał o tym Papież Franciszek podczas celebracji Eucharystycznej, którą został zainaugurowany ostatni etap tego procesu synodalnego poświęconego rodzinie: „Bóg nie stworzył człowieka do życia w smutku i samotności, ale do szczęścia, by dzielić swoje pielgrzymowanie z inną osobą, która byłaby wobec niego komplementarna (...) Jest to ten sam plan, jaki Jezus (...) podsumowuje w tych słowach: «Na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało» (Mk 10,6- 8; por. Rdz 1,27; 2,24)”. Bóg „jednoczy serca mężczyzny i kobiety, którzy kochają siebie nawzajem i łączy je w jedności i w nierozerwalności. Oznacza to, że celem małżeństwa jest nie tylko życie razem na zawsze, ale miłowanie się na zawsze! W ten sposób Jezus przywraca ład pierwotny i wyjaśniający (...) Tylko w świetle szaleństwa bezinteresowności paschalnej miłości Jezusa staje się zrozumiałe szaleństwo bezinteresowności miłości małżeńskiej wyłącznej i aż do śmierci” (Homilia podczas Mszy św. na otwarcie Synodu, 4 października, 2015).

2. Rodzina będąc miejscem radości i doświadczeń jest pierwszą i podstawową „szkołą człowieczeństwa” (GS, 52). Pomimo oznak kryzysu instytucji rodziny w różnych kontekstach, pragnienie rodziny pozostaje żywe wśród młodych pokoleń. Kościół, znawca spraw ludzkich i wierny swojej misji, z przekonaniem głosi „Ewangelię rodziny”, którą otrzymał wraz z Objawieniem Jezusa Chrystusa i nieprzerwanie nauczaną przez Ojców, przez Mistrzów życia duchowego i przez Magisterium Kościoła. Rodzina ma dla Kościoła szczególne znaczenie: „Taka była miłość, że [Bóg] zaczął wędrować z ludzkością, zaczął iść z Jego ludem, aż nadeszła pełnia czasu i Bóg dał największy znak Swej miłości: Swojego Syna. A gdzie posłał Bóg Swego Syna? Do pałacu? Do jakiegoś miasta? Żeby utworzył przedsiębiorstwo? Posłał Go do rodziny. Bóg przyszedł na świat w rodzinie. A mógł to uczynić, ponieważ ta rodzina była rodziną, która miała serce otwarte na miłość, miał otwarte drzwi” (Franciszek, Przemówienie do uczestników Święta Rodziny, Filadelfia, 27 września 2015). Dzisiejsze rodziny są posyłane jako „uczniowie-misjonarze” (EG, 120). W tym sensie konieczne jest, aby rodzina odkryła, że jest niezbędnym podmiotem ewangelizacji.

3. Papież wezwał Synod Biskupów do refleksji nad rzeczywistością rodziny. „Już samo zgromadzenie w jedności wokół Biskupa Rzymu jest wydarzeniem łaski, w którym kolegialność biskupia przejawia się w procesie rozeznawania duchowego i pastoralnego” (Franciszek, Przemówienie podczas czuwania modlitewnego w intencji Nadzwyczajnego Zgromadzenia Synodu Biskupów, 4 października 2014). W ciągu dwóch lat odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne (2014) oraz Zwyczajne Zgromadzenie Ogólne (2015), które podjęły zadanie wsłuchiwania się – dochowując wierności Ewangelii – w Boże znaki i w ludzką historię. Owoc pierwszego spotkania synodalnego, do którego istotny wkład wniósł Lud Boży, znalazł swój wyraz w Relatio Synodi. Nasz dialog i nasze rozważania czerpały inspirację z potrójnej postawy: Wsłuchanie się w rzeczywistość dzisiejszej rodziny, w perspektywie wiary, ze złożonością jej świateł i cieni. Spojrzenie na Chrystusa, aby przemyśleć z nową świeżością i entuzjazmem Objawienie przekazywane w wierze Kościoła. Konfrontacja w Duchu Świętym, aby rozeznać drogi ku odnowie Kościoła i społeczeństwa w ich zaangażowaniu na rzecz rodziny opartej na małżeństwie mężczyzny i kobiety. Chrześcijańskie przepowiadanie dotyczące rodziny to doprawdy dobra nowina. Rodzina, oprócz tego, że jest zachęcana by odpowiedzieć na dzisiejsze problemy, przede wszystkim jest powołana przez Boga, by uświadamiała sobie ciągle na nowo swoją tożsamość misyjną. Zgromadzenie synodalne zostało ubogacone obecnością małżeństw i rodzin w debacie, która ich bezpośrednio dotyczy. Zachowując cenny owoc poprzedniego zgromadzenia, poświęconego wyzwaniom związanym z rodziną, skierowaliśmy nasze spojrzenie na jej powołanie i misję w Kościele i w świecie współczesnym.

«« | « | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | » | »»
Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg