W Norwegii Kościół luterański nie jest już oficjalnie Kościołem państwowym - potwierdził w czwartek norweski parlament, zmieniając konstytucję. Wszystkie Kościoły w Norwegii będą miały równe prawa.
Państwo straciło prawo mianowania biskupów i proboszczów, teraz będzie to należeć wyłącznie do władz kościelnych. Król nie będzie również oficjalnym zwierzchnikiem Kościoła luterańskiego w Norwegii.
Nadal jednak będzie finansować pensje osób duchownych i innych pracowników Kościoła, którzy nie są opłacani przez samorząd. Reforma w tej kwestii ma zostać przeprowadzona w późniejszym okresie.
"To jest decyzja, która jest korzystna zarówno dla Kościoła, jak i dla państwa" - powiedział norweskiemu nadawcy publicznemu NRK rzecznik Kościoła luterańskiego w Norwegii Svein Harberg.
Pod norweskim parlamentem przeciwko rozdzieleniu Kościoła od państwa demonstrowało jednak kilkadziesiąt osób, uznając decyzję za "zamach stanu".
Podczas pierwszego głosowania, które odbyło się w poniedziałek, za zmianą w ustawie zasadniczej opowiedziało się 161 posłów, a trzech było przeciw. W czwartek, gdy decyzję zgodnie z wymogami prawa potwierdzono, "nikt nie był przeciwny" - poinformował rzecznik parlamentu Torodd Noreng.
Decyzja oficjalnie wchodzi w życie 15 czerwca.
Kościół luterański, zwany Kościołem Norweskim, został ustanowiony jako państwowy w konstytucji z 1814 roku po uzyskaniu niezależności Norwegii od Danii.
Według statystyk oficjalnie członkami Kościoła luterańskiego w niespełna 5-milionowej Norwegii jest prawie 80 proc. mieszkańców, w praktyce regularnie w mszach uczestniczy tylko 2 proc.
Posługa musi być służbą ludziom, a nie jedynie chłodnym wypełnianiem prawa.
Dbajcie o relacje rodzinne, bo one są lekarstwem zarówno dla zdrowych, jak i chorych
Franciszek będzie pierwszym biskupem Rzymu składającym wizytę na tej francuskiej wyspie.
Od 2017 r. jest ona przyznawana również przedstawicielom świata kultury.
Ojciec Święty w liście z okazji 100-lecia erygowania archidiecezji katowickiej.
Przyboczna straż papieża uczestniczyła w tajnych operacjach, także podczas drugiej wojny światowej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.