Nieśmy moc wiary tym, którzy cierpią

Publikujemy tekst papieskiego przemówienia. 

Drodzy bracia i siostry, dzień dobry

Dzisiejsza Ewangelia (Mk 1,29-39) przedstawia nam Jezusa, który po tym jak nauczał w szabat w synagodze, uzdrawia wielu chorych. Nauczać i uzdrawiać: oto główna działalność Jezusa w Jego życiu publicznym. Głosząc zapowiada On Królestwo Boże a poprzez uzdrowienia ukazuje, że jest ono blisko, że Królestwo Boże jest pośród nas.

Wszedłszy do domu Szymona Piotra, Jezus ujrzał, że jego teściowa leżała w łóżku złożona gorączką. Wziął ją natychmiast za rękę, uzdrowił i podniósł. Po zachodzie słońca, kiedy zakończył się szabat a ludzie mogli wyjść i przyprowadzić Jemu chorych uzdrowił wiele osób dotkniętych wszelkiego rodzaju chorobami: fizycznymi, psychicznymi, duchowymi. Jezus przyszedłszy na świat, aby głosić i realizować zbawienie całego człowieka i wszystkich ludzi, okazuje szczególne upodobanie wobec tych, którzy są zranieni na ciele i na duszy: ubogich, grzeszników, opętanych, chorych, usuniętych na margines. W ten sposób okazuje się On lekarzem zarówno dusz jak i ciał, miłosiernym Samarytaninem człowieka. Jest On prawdziwym Zbawicielem. Jezus zbawia, otacza opieką, leczy. 

Ta rzeczywistość uzdrawiania przez Chrystusa chorych zachęca nas do refleksji nad sensem i wartością choroby. Wzywa nas do tego także Światowy Dzień Chorego, który będziemy obchodzić w najbliższą środę, 11 lutego, we wspomnienie liturgiczne Matki Bożej z Lourdes. Błogosławię inicjatywy przygotowane na ten dzień, a zwłaszcza czuwanie modlitewne, które odbędzie się w Rzymie wieczorem 10 lutego. 

W tym miejscu chciałbym wspomnieć przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, abp. Zygmunta Zimowskiego, który będąc poważnie chory przebywa w Polsce. Zanieśmy modlitwę za niego, o jego wyzdrowienie, gdyż to on przygotował ten Dzień. A on w tym Dniu towarzyszy nam w swoim cierpieniu. Módlmy się za arcybiskupa Zimowskiego. 

Zbawcze dzieło Chrystusa nie wyczerpuje się w Jego osobie ani też podczas Jego życia ziemskiego. Trwa ono nadal za pośrednictwem Kościoła, który jest sakramentem miłości i czułości Boga wobec ludzi. Jezus posyłając swoich uczniów na misję dał im podwójne przykazanie: głoszenia Ewangelii zbawienia i uzdrawiania chorych (Mt 10,7-8). Kościół, będąc wierny temu nauczaniu zawsze uważał pomoc chorym za integralną część swojej misji. Jezus przestrzega, że „ubogich i cierpiących zawsze będziecie mieli u siebie” (por. Mt 26,11), a Kościół nieustannie ich znajduje na swej drodze, uważając osoby chore z uprzywilejowaną drogę spotkania Chrystusa, aby Go przyjąć i służyć Mu. Leczenie chorego, przyjęcie go, służba jemu oznacza służbę Chrystusowi, chory jest ciałem Chrystusa. 

Dzieje się to również w naszych czasach, kiedy mimo wielorakich zdobyczy nauki, cierpienie wewnętrzne i fizyczne osób pobudza mocne pytania o sens choroby i cierpienia, a także dlaczego człowiek umiera. Chodzi tu o pytania egzystencjalne, na które działanie duszpasterskie Kościoła powinno odpowiedzieć w świetle wiary, mając przed oczyma Krzyż, w którym widnieje cała zbawcza tajemnica Boga Ojca, który z miłości do ludzi nie oszczędził własnego Syna (por. Rz 8,32). Dlatego każdy z nas jest wezwany do niesienia światła Słowa Bożego i mocy wiary tym, którzy cierpią i tym, którzy się nimi opiekują, rodzinom, lekarzom, pielęgniarkom, aby służba chorym była pełniona coraz bardziej humanitarnie, z wielkodusznym poświęceniem, ewangeliczną miłością, z delikatnością. Matka Kościół za pośrednictwem naszych rąk otacza serdeczną pieczą nasze cierpienia i leczy nasze rany. Czyni to z delikatnością matki, 

Módlmy się do Maryi, Uzdrowienia chorych, aby każda osoba, dzięki trosce tych, którzy stoją u jej boku, mogła doświadczyć w chorobie mocy miłości Boga i pociechy Jego ojcowskiej czułości.


Po modlitwie Anioł Pański:

Drodzy bracia i siostry,

Dzisiaj 8 lutego, w liturgiczne wspomnienie świętej Józefiny Bakhity, sudańskiej zakonnicy, która jako dziecko przeżyła dramatyczne doświadczenie stania się ofiarą handlu ludźmi, międzynarodowe unie przełożonych generalnych: męskich i żeńskich zainicjowały Dzień Modlitwy i Refleksji na rzecz Walki z Handlem Ludźmi. Popieram tych, którzy są zaangażowani w pomoc mężczyznom, kobietom i dzieciom: zniewolonym, eksploatowanym, wykorzystanym jako narzędzia pracy czy przyjemności i często torturowanym czy okaleczanym. Niech rządzący stanowczo dołożą starań, aby usunąć przyczyny tej wstydliwej plagi, to prawda, jest to wstydliwa plaga, niegodna cywilizowanego społeczeństwa. Niech każdy z czuje się zaangażowany, by być głosem tych naszych braci i sióstr upokorzonych w ich godności. Módlmy się wszyscy razem do Matki Bożej, za nich i za ich rodziny. Zdrowś Maryjo...