Nowa posynodalna adhortacja apostolska, którą 20 listopada w Kotonu Benedykt XVI podpisze i wręczy Kościołowi w Afryce, jest zarówno zamknięciem pewnego etapu, jak i początkiem nowej drogi tego Kościoła.
Zapewnił o tym sekretarz generalny Synodu Biskupów abp Nikola Eterović w wywiadzie dla watykańskiego dziennika „L’Osservatore Romano” z 18 listopada.
Zaznaczył, że ogłoszenie tego dokumentu „zamyka szczęśliwie drogę synodalną, rozpoczętą już w 2004, którą Benedykt XVI odziedziczył po swym poprzedniku Janie Pawle II” i której punktem szczytowym był Synod w dniach 4-25 października 2009. Obradowano wtedy pod hasłem „Kościół w Afryce w służbie pojednania, sprawiedliwości i pokoju” i do tych punktów nawiązuje Ojciec Święty w swej adhortacji. Zbiera ona owoce prac synodalnych, nadając im jednocześnie własną, osobistą pieczęć, właściwą charyzmatowi papieskiemu – powiedział chorwacki arcybiskup kurialny.
Ale wraz z publikacją dokumentu rozpoczyna się też nowy proces – wcielania go w życie, bez ograniczeń czasowych, gdyż „kierowani przez Ducha Świętego biskupi Kościoła pielgrzymującego w Afryce są wezwani do tego, aby w najbliższych dziesięcioleciach stosować w praktyce wskazania teologiczne i duszpasterskie dokumentu papieskiego”. Papież podkreśla priorytet misji „ad gentes”, a więc głoszenie Ewangelii tym, którzy nie znają jeszcze Jezusa Chrystusa, wzywa do rozwijania zwykłej ewangelizacji i proponuje dokładne drogi do nowej ewangelizacji, która na Czarnym Lądzie winna się odznaczać zaangażowaniem we wspieranie pojednania, sprawiedliwości i pokoju.
Abp Eterović przypomniał, że tematy te były już obecne na I zgromadzeniu specjalnym Synodu Biskupów dla Afryki w 1994 r., którego owocem była adhortacja „Ecclesia in Africa”. W ciągłości z tamtym wydarzeniem obradowano w 2009 r. Chodzi o sprawy wyjątkowo aktualne dla Kościoła i społeczeństwa całego świata, szczególnie na tym kontynencie. W zgodzie z ojcami synodalnymi papież podkreślił w swym dokumencie ważność Kościoła jako rodziny Bożej, miejsca pojednania, sprawiedliwości i pokoju. Kościół, będąc wspólnotą osób pojednanych z Bogiem i z bliźnim, staje się wiarygodnym znakiem pojednania całego społeczeństwa, przesłanką prawdziwego pokoju i rzeczywistej sprawiedliwości.
Nowa adhortacja wskazuje różne inicjatywy duszpasterskie, które winny pomóc przełożyć na konkretne wybory duszpasterskie taką właśnie wizję teologiczną na szczeblu zarówno osobistym, jak i wspólnotowym. W wypełnianiu tego palącego dzieła ewangelizacji każdy członek ludu Bożego ma własne miejsce i ponosi własną odpowiedzialność – stwierdził sekretarz generalny Synodu Biskupów. Dodał, że to „błogosławione działanie jednego Kościoła partykularnego, którego członkowie dają się pojednać, promieniuje pozytywnie na społeczności, przekładając się, zwłaszcza dzięki zaangażowaniu świeckich, w zaczyn życia społecznego, kulturalnego, gospodarczego i politycznego”.
W obliczu przemocy i wojny Kościół proponuje Ewangelię pojednania zarówno w celu zapobieżenia takim dramatycznych wydarzeniom, jak i aby nieść pokój i zgodę do osób zranionych, grup etnicznych i państw – powiedział arcybiskup.
Nazwał to „kwestią sprawiedliwości”, bardziej, aniżeli hojności.
Dla chrześcijan nadzieja ma imię i oblicze. Dla nas nadzieja to Jezus Chrystus.
Ojciec święty w przesłaniu do uczestników spotkania pt. „Dobro wspólne: teoria i praktyka”.