Pięć podróży Benedykta

W czerwcu (od 4 do 6) jako pierwszy papież w historii przybył na Cypr. Jesienią odwiedził Wielką Brytanię (16–19 września), gdzie beatyfikował wybitnego teologa, konwertytę z anglikanizmu J. H. Newmana, i Hiszpanię (6 i 7 listopada), gdzie konsekrował budowany od 128 lat kościół Sagrada Familia, zaprojektowany przez genialnego architekta, sługę Bożego Antonia Gaudiego. 

Wspólnym mianownikiem tych podróży było zachęcenie Europejczyków do wierności chrześcijańskiej tradycji, która ukształtowała nasz kontynent. Wszędzie też papież przypominał o wartości rodziny oraz wzywał do jej obrony. Szczególnie mocno to wezwanie wybrzmiało w Portugalii, którą papież odwiedził krótko po uchwaleniu przez parlament ustawy o związkach homoseksualnych, i w Barcelonie, przy okazji konsekracji świątyni noszącej wezwanie Świętej Rodziny. 

Najważniejsza była podróż do Wielkiej Brytanii. Miała być też najtrudniejsza, bo spotkała się z falą protestów. Jeszcze w dniu przyjazdu papieża w prasie przypominano ujawnione skandale pedofilskie z udziałem duchownych, wypominano rzekomo kolosalne koszty organizacji wizyty. Ale zdarzyło się coś nieoczekiwanego – z każdym dniem pielgrzymki rosła przychylność Brytyjczyków dla Benedykta XVI. 

„The Times” napisał nawet, że „Wielka Brytania szybko nauczyła się kochać papieża”. Być może przyczyniła się do tego m.in. homilia wygłoszona w katedrze westminsterskiej, w której Benedykt XVI stanowczo potępił skandal pedofilii w Kościele i wyraził współczucie ofiarom tych „niewypowiedzianych zbrodni”. A potem jeszcze spotkał się z ich ofiarami. 

Najważniejsze jednak nie tylko dla Brytyjczyków, ale dla wszystkich Europejczyków było papieskie przemówienie w brytyjskim parlamencie, w którym zdecydowanie upomniał się o obecność religii w życiu publicznym i domagał się prawa do kierowania się sumieniem dla osób piastujących funkcje publiczne.